Ο ισλαμιστής πρόεδρος της αναθεωρητικής και επιθετικής Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προχώρησε σε κατάθεση μήνυσης-παρωδίας εναντίον της ελληνικής εφημερίδας, «δημοκρατία», ζητώντας τη δίωξη της και την καταδίκη τεσσάρων Ελλήνων δημοσιογράφων, σε φυλάκιση έως πέντε χρόνια.
Η μήνυση κατατέθηκε στην Εισαγγελία της Άγκυρας, βάσει του άρθρου 299 του Ποινικού Κώδικα της Τουρκίας, που αναφέρεται σε προσβολή του Προέδρου της γειτονικής χώρας και αποτελεί την βασική νομική διάταξη για την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος.
Η δίωξη έφτασε στην Ελλάδα και κοινοποιήθηκε στην «δημοκρατία» μέσω της διαδικασίας της δικαστικής συνδρομής. Εκτός από την εφημερίδα, κατηγορούμενοι είναι επίσης ο διευθυντής της, Δημήτρης Ριζούλης, ο βασικός αρθρογράφος της εφημερίδας, Μανώλης Κοττάκης, του οποίου το κείμενο προκάλεσε την οργή του «σουλτάνου» και οι δυο διευθυντές σύνταξης της εφημερίδας, οι Ανδρέας Καψαμπελής και Γιώργος Πατρουδάκης.
Αφορμή της δίωξης είναι το πρωτοσέλιδο της 18ης Σεπτεμβρίου του 2020 με τίτλο «SiktirGit»για ένα άρθρο που περιέγραφε λεπτομερώς τις ενέργειες τόσο του Ερντογάν όσο και άλλων Τούρκων αξιωματούχων της τότε τεταμένης περιόδου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εξαιτίας των ερευνών του τουρκικού ερευνητικού πλοίου «UrucReis»σε ελληνική υφαλοκρηπίδα. Οι λέξεις μεταφράζονται χονδρικά σε «Άντε γ@μ...» στα τουρκικά.
Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι το επίσημο νομικό κείμενο που παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές, βρίθει προκλήσεων και αλυτρωτικών αναφορών. Μέσω της τουρκικής Δικαιοσύνης επιχειρείται έμμεσα και με προπαγανδιστικό τρόπο, οι γείτονες να προσδώσουν νομιμότητα στις ανιστόρητες και απαράδεκτες διεκδικήσεις τους -μέσω του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας»-,καθώς αποκαλούν το Αιγαίο Πέλαγος «θάλασσα των νησιών» και μιλούν ανοιχτά για δικαιώματα και κεκτημένα στις θαλάσσιες ζώνες.
Η εφημερίδα «δημοκρατία» αναδεικνύει σταθερά όλες τις τουρκικές προκλήσεις εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και αφιερώνει τις περισσότερες σελίδες της στα εθνικά θέματα και για αυτό το λόγο φαίνεται ότι οι γείτονες θέλουν να τιμωρήσουν την συγκεκριμένη εφημερίδα και να αποτελέσει ένα είδος παραδειγματισμού και εκφοβισμού, με σκοπό να στείλουν προειδοποιητικά μηνύματα στον ελληνικό Τύπο και το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο, ώστε να μην αμφισβητείται η τουρκική «Ηγεμονία» στην Αν. Μεσόγειο.
Το αντιδημοκρατικό άρθρο 299 του τουρκικού ποινικού κώδικα,βάσει του οποίου διώκονται οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας δημοκρατίας αναφέρει: «Όποιος εξυβρίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης από ενός έως τεσσάρων ετών. Σε περίπτωση τέλεσης της πράξης δημοσίως, τότε η ποινή αυξάνεται κατά 1/6…».
Με το συγκεκριμένο κατάπτυστο άρθρο που αντίκειται στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, το καθεστώς Ερντογάν έχει εξοντώσει τους πολιτικούς αντιπάλους του και έχει φιμώσει κάθε διαφορετική φωνή και άποψη στην γειτονική χώρα.Χιλιάδες πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άνθρωποι του πνεύματος που τόλμησαν να ασκήσουν κριτική στον «σουλτάνο», βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής και έχουν υποστεί κακομεταχείριση, βασανιστήρια και σε κάποιες περιπτώσεις αγνοείται η τύχη των θυμάτων.
Με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Αμοιβαίας Δικαστικής Συνεργασίας στα Θέματα Ποινικών Υποθέσεων, κατατέθηκε στην Ελλάδα αίτημα εξέτασης με παραγγελία από την τουρκική Γενική Εισαγγελία, προκειμένου να παρασχεθεί στις τουρκικές αρχές δικαστική συνδρομή και να υπάρξει εξακρίβωση και επαλήθευση των στοιχείων ταυτότητας και κατοικίας των τεσσάρων μηνυθέντων και να ληφθεί κατάθεση τους σύμφωνα με την μήνυση πριν ακόμα ασκηθεί ποινική δίωξη.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής επί ποινικών υποθέσεων αποτελεί ένα από κυριότερα νομοθετήματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία υπεγράφη στο Στρασβούργο την 20ην Απριλίου 1959 και έχει ως στόχο την διευκόλυνση της μεταξύ των κρατών δικαστικής συνεργασίας στο τομέα της συλλογής αποδείξεων, της εξέτασης μαρτύρων, πραγματογνωμόνων και κατηγορουμένων. Η Σύμβαση υπεγράφη στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης από 50 κράτη και η Ελλάδα την υπέγραψε και την κύρωσε με το Ν. 4218/1961.
Η Σύμβαση δεν εφαρμόζεται για την εκτέλεση καταδικαστικών ποινικών αποφάσεων ή ενταλμάτων σύλληψης, αλλά ούτε και σε στρατιωτικά αδικήματα (άρθρο 1 παρ. 2).
Επίσης, δυνητικά το αίτημα δικαστικής συνδρομής μπορεί να μην ικανοποιηθεί, εάν αφορά σε παραβάσεις τις οποίες το προς ο η αίτηση κράτος θεωρεί είτε ως πολιτικά αδικήματα, είτε ως αδικήματα, συναφή προς τα πολιτικά, είτε ως φορολογικές παραβάσεις, είτε εάν το προς ο η αίτηση κράτος θεωρεί ότι η εκτέλεση της αίτησης μπορεί να θίξει την κυριαρχία, την ασφάλεια, την δημόσια τάξη ή άλλα ουσιώδη συμφέροντα του (άρθρο 2 της Σύμβασης, όπως κυρώθηκε με το νόμο 4218/1961).
Κατά τα ανωτέρω λεχθέντα, είναι προφανές ότι οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να πετάξουν στο «κάλαθο των αχρήστων» το τουρκικό αίτημα για δικαστική συνδρομή στην υπόθεση της εφημερίδας «δημοκρατία». Το σχετικό έγγραφο της τουρκικής Γενικής Εισαγγελίας είναι «μεταμφιεσμένο» ως ένα διαδικαστικό νομικό κείμενο που αιτείται κάποιες ενέργειες από την ελληνική πλευρά, αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα λίβελο που προπαγανδίζει τις πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας.
Επομένως, με βάση το άρθρο 2 της προαναφερόμενης Σύμβασης, η εκτέλεση του τουρκικού αιτήματος μπορεί να θίξει την κυριαρχία, την ασφάλεια, την δημόσια τάξη ή άλλα ουσιώδη συμφέροντα του ελληνικού κράτους και σε περίπτωση αποδοχής της αίτησης δημιουργείται ένα αρνητικό προηγούμενο που θα αποβεί καταστροφικό για τα εθνικά συμφέροντα.
Περαιτέρω, πάντα στο πνεύμα του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την αμοιβαία δικαστική συνδρομή σε ποινικά αδικήματα, η δίωξη των δημοσιογράφων της «δημοκρατίας» μπορεί να χαρακτηριστεί πολιτική και να οφείλεται καθαρά σε πολιτικά κίνητρα του βάρβαρου τουρκικού καθεστώτος -κάτι που όντως συμβαίνει- και η ελληνική πλευρά οφείλει να μην συμμετάσχει σε αυτό το κουτοπόνηρο και εκδικητικό σχέδιο των γειτόνων.
Αναμφίβολα, είναι αδιαμφισβήτητη η αναγκαιότητα ύπαρξης και ενίσχυσης της δικαστικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών, χωρίς όμως να παραθεωρείται ο κίνδυνος συρρίκνωσης των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καθώς οι διαδικασίες που υιοθετούνται δεν διασφαλίζουν πάντοτε την απαίτηση για την προστασία τους. Για τον λόγο αυτό επιβάλλεται συνεχής ενημέρωση, επάρκεια γνώσεων και συνεχής επαγρύπνηση.
Βασική πυξίδα θα πρέπει να είναι οι διεθνείς συμβάσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ αυτών η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α) και φυσικά το ελληνικό Σύνταγμα, που αποτελεί τον θεμελιώδη Νόμο του κράτους.
Εν κατακλείδι, σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει η Ελλάδα να υποκύψει στο ισλαμοφασιστικό καθεστώς των γειτόνων και να τηρήσει απαρέγκλιτα τις δημοκρατικές και ανθρωπιστικές αξίες. Σε αντίθετη περίπτωση, αν συμμετάσχει στην διαδικασία-παρωδία για δίωξη Ελλήνων δημοσιογράφων θίγονται ζωτικά εθνικά συμφέροντα και παραβιάζονται θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες.
Εξάλλου, δεν πρέπει να εκφεύγει της προσοχής μας, ότι σε περίπτωση έκδοσης των δημοσιογράφων της εφημερίδας «δημοκρατίας» στην ανελεύθερη Τουρκία, θα υποστούν βασανιστήρια και θα βιώσουν σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Εν ολίγοις, θα ζήσουν σκηνές του «Εξπρές του Μεσονυχτίου».
