Οπως γράφουν στην επιθεώρηση «PNAS», η εξέτασή τους βασίζεται σε ένα ειδικό αντιδραστήριο που επινόησαν, το οποίο ανιχνεύει την κινητικότητα των ουδετερόφιλων λευκοκυττάρων.

Τα ουδετερόφιλα αποτελούν τον μεγαλύτερο πληθυσμό λευκών αιμοσφαιρίων στον οργανισμό και είναι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού τα οποία πρώτα απ’ όλα μεταναστεύουν στο τμήμα του σώματος που έχει πρόβλημα εξαιτίας της εμφάνισης φλεγμονής, όπως συμβαίνει στο άσθμα.

«Τα ουδετερόφιλα μοιάζουν με τους σκύλους-ανιχνευτές, διότι κινητοποιούνται μόλις αντιληφθούν τις χημικές “οσμές” που εκπέμπει μια μόλυνση ή φλεγμονή και σπεύδουν στο σημείο όπου έχει εμφανιστεί για να συμμετάσχουν στην αντιμετώπισή της» εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ντέιβιντ Μπιμπ, καθηγητής Βιοϊατρικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν - Μάντισον.

Ανάλογα με την ταχύτητα μετακίνησης των ουδετερόφιλων, ο δρ Μπιμπ και οι συνεργάτες του κατόρθωσαν να διαχωρίσουν τους πάσχοντες από άσθμα από ομάδα υγιών εθελοντών και από ομάδα πασχόντων από αλλεργική ρινίτιδα.

«Ανακαλύψαμε ότι η μετανάστευση των ουδετερόφιλων μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο δείκτη της παρουσίας ή της απουσίας άσθματος σε έναν ασθενή» δήλωσε ο δρ Μπιμπ. Και συνέχισε: «Είναι μία από τις πρώτες μελέτες που αποδεικνύουν ότι η μέθοδος αυτή είναι αποτελεσματική και έχει πρακτική αξία».

Ο δρ Μπιμπ και οι συνεργάτες του δημιούργησαν ένα χημικό διάλυμα και ένα ειδικό λογισμικό στο οποίο μπορούν να καταγράψουν τη μετανάστευση των ουδετερόφιλων σε μία σταγόνα αίμα μέσα σε πέντε λεπτά.

Στη συνέχεια δοκίμασαν τη μέθοδό τους σε 23 πάσχοντες από άσθμα, 11 πάσχοντες από αλλεργική ρινίτιδα και 11 υγιείς εθελοντές για να καταγράψουν τις διαφορές στην ταχύτητα της μετανάστευσης μεταξύ τους.

Οπως διαπίστωσαν, τα ουδετερόφιλα των πασχόντων από άσθμα μετανάστευαν πολύ πιο αργά απ’ ό,τι εκείνα των άλλων εθελοντών, ενώ η ταχύτητα μετανάστευσης της τάξης των 1,55 μικρομέτρων το λεπτό (σ.σ.: το ένα μικρόμετρο ισούται με ένα εκατομμυριοστό του μέτρου) έχει ποσοστό ακριβούς διάγνωσης 96% για το άσθμα.