Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «BMJ Open», διεξήχθη σε 800 γυναίκες από την Σουηδία, οι οποίες υποβλήθηκαν σε μία σειρά νευροψυχιατρικών τεστ το 1968, όταν δήλωσαν συμμετοχή σε αυτήν.
Απάντησαν επίσης σε ερωτηματολόγια που αξιολογούσαν τον ψυχολογικό αντίκτυπο 18 ιδιαίτερα στρεσογόνων γεγονότων της ζωής, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβανόταν το διαζύγιο, η χηρεία, τα επαγγελματικά προβλήματα και η σοβαρή ασθένεια στενού συγγενούς.
Μία στις τέσσερις είχαν έρθει αντιμέτωπες με τουλάχιστον ένα τέτοιο συμβάν. Το 23% είχαν αντιμετωπίσει δύο, η μία στις πέντε τρία και το 16% τέσσερα ή περισσότερα.
Οι εθελόντριες είχαν γεννηθεί το 1914, το 1918, το 1922 ή το 1930 και συνεπώς ήταν τότε 38-54 ετών.Οι ερευνητές τις υπέβαλλαν εκ νέου στα νευροψυχιατρικά τεστ το 1974, το 1980, το 1992, το 2000 και το 2005.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολουθήσεως, 153 από αυτές (το 19%) εκδήλωσαν άνοια, με τις 104 να έχουν Αλτσχάιμερ.
Όσες δήλωσαν το 1968 πως είχαν έρθει αντιμέτωπες με ιδιαίτερα στρεσογόνα γεγονότα είχαν κατά 21% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν Αλτσχάιμερ και κατά 15% περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν οποιαδήποτε μορφή άνοιας (σ.σ. το Αλτσχάιμερ είναι η συνηθέστερη μορφή άνοιας, αλλά υπάρχουν και άλλες, όπως η αγγειακή κ.τ.λ.).
Οι ερευνητές τονίζουν στο άρθρο τους ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματά τους και να εξακριβωθεί πως μπορεί το έντονο στρες να ανοίξει τον δρόμο στην άνοια.
Ωστόσο, προσθέτουν ότι είναι γνωστό πως τα ιδιαίτερα στρεσογόνα γεγονότα της ζωής μπορεί να έχουν σοβαρές και μακροχρόνιες σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες, καθώς και ότι«το στρες μπορεί να προκαλεί μία σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων στο κεντρικό νευρικό, το ενδοκρινικό (σ.σ. ορμονικό), το ανοσοποιητικό και το καρδιαγγειακό σύστημα».
Αυτές οι αντιδράσεις εικάζουν ότι αποτελούν την αιτία πίσω από την συσχέτιση που βρήκαν.