Πέμπτη, Δεκέμβριος 05, 2024
Follow Us
Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2024 11:05

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Ναουσαίας Αθηνάς Ξανθίδου, "Χρωστήρες".

Μόλις κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο «Ἀνάλεκτο», το νέο βιβλίο της Αθηνάς Ξανθίδου, Χρωστήρες.

Πρόκειται για το τρίτο βιβλίο της ΜΙΚΡΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, της νέας σειράς των εκδόσεων Ἀνάλεκτο που αναδεικνύει το έργο των σημαντικότερων ποιητών της Νάουσας και της ευρύτερης περιοχής.

Οι Χρωστήρες είναι μία στοχαστική περιπλάνηση στη ζωή, τον έρωτα, τον χρόνο και τη φθορά. Στίχοι πλημμυρισμένοι με εικόνες και συναισθήματα, χρωματίζουν μια προσωπική αναζήτηση στα βάθη της μνήμης και τις αγωνίες της σκέψης.

Η Αθηνά Ξανθίδου γεννήθηκε και κατοικεί στη Νάουσα. Βαδίζει στα μονοπάτια της ποίησης από την εφηβική της ηλικία. Ποιήματά της της έχουν, κατά καιρούς, δημοσιευθεί σε ποιητικές ανθολογίες, λογοτεχνικά περιοδικά και στον τοπικό τύπο. Έχει αποσπάσει βραβεία και τιμητικές διακρίσεις σε πανελλήνιους και ευρωπαϊκούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές της συλλογές: Το Ανάγλυφο του «ΑΝ» (εκδ. Μπίμπης, 2004), Μία Μέρα (εκδ. Πλανόδιον 2010), Χρωστήρες (εκδ. Ἀνάλεκτο 2024).

 

Στα τυφλά

Στα τυφλά τον ουρανό περπάτησα

Άγονες ράγες στη γη κυοφόρησα

Παράλληλες ζωές, θανάτους έζησα

Τάλαντα δέκα στις παλάμες

και οι τσέπες άδειες

Πόσο άργησα πολύ το κάδρο μου να σπάσω!

 

Ξεχασε η μέρα να φορέσει τα καλά της

Θέλησα κάποια μέρα

λαθρεπιβάτις στης ζωής μου το βαγόνι να βρεθώ

να ξεγελαστεί το χρέος

 

Στάθηκα κάποια μέρα

κόντευα ν’ αγγίξω το όνειρο

Και ήταν τότε που με πρόδωσε ο χρόνος

 

Χρωστήρας του κύματος

Ξεφυλλίζοντας βιβλία

προχωρώντας σε πορείες ορφανές

βήμα-βήμα

ένα κομμάτι ουρανού το μερτικό μου

Σε περίμενα

και ζωγράφιζα τις άστεγες άκρες των ονείρων

κι όλο έστρωνα και ξέστρωνα βιαστικά

τις άτακτες σκέψεις των χαμένων οριζόντων

Σε περίμενα

με τον χρωστήρα στο κύμα

κι όλο μιλούσα στην ομίχλη

και σ’ ένα φεγγάρι βουτηγμένο στη φωτιά

 

Χάικου

Η ανατολή

Δυο ζωές μου χρωστάει

Και μια κλεμμένη

 

Και επιστρέφεις

Μοναξιά της ερήμου

Μόνος και πλήθος

 

Όλο ανθίζω

Καταρράχτης που πέφτεις

Και με ποτίζεις