Οι σύγχρονοι, εντατικοί ρυθμοί ζωής επιδρούν διαφορετικά σε κάθε ένα άτομο. Από τη μία είναι δυνατό να προκαλούν μια αναμενόμενη κόπωση και μια συνεπακόλουθη τάση αποχής από δραστηριότητες που χαρακτηρίζονται «δευτερεύουσες» έναντι των αναγκαστικών υποχρεώσεων βιοποριστικού χαρακτήρα. Απλές ασχολίες που μας αποφορτίζουν και που μας προσφέρουν ισορροπία, μπορεί συχνά να υποκύπτουν και να πέφτουν θύματα των ανελαστικών ημερήσιων χρονοδιαγραμμάτων μας, αναμένοντας καρτερικά το πολυπόθητο εκείνο σαββατοκύριακο ή την αργία εκείνη στην οποία θα «ανθίσουν» και θα διατρανώσουν την παρουσία τους αλλά και τη σημασία τους.
Η ενσωμάτωση και η αναγκαστική αυτή αποδοχή του πιεστικού φορτίου της καθημερινότητας βέβαια, δε σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό το τελευταίο θα λογιστεί ως ανυπέρβλητο και πάει και τελείωσε. Απεναντίας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν ενεργητικά προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς την εναλλακτική εκείνη πορεία πρόσληψης και δημιουργικότητας η οποία, λειτουργώντας ως «διαλύτης», εξουδετερώνει σε κάποιο βαθμό τη συσσωρευμένη τοξικότητα από την περιρρέουσα πίεση.
Η καλλιτεχνική έκφραση αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα του φαινομένου αυτού. Πρόσφατα, στην Ηλιούπολη Αττικής διοργανώθηκε η 2η Ατομική Έκθεση με τίτλο «Μετα-Φωτο-ποίηση», ενός νέου καλλιτέχνη, του Γιώργου Σαράντη, ο οποίος μέσα από το συνολικό του έργο εκφράζει αυτήν ακριβώς την τάση «διάρρηξης» με τις άκαμπτες «νόρμες» που μας επιβάλλονται είτε ακούσια είτε εκούσια. Ο Γιώργος Σαράντης εδώ και χρόνια έχει επιλέξει να εστιάσει και να ασχοληθεί τόσο με το κομμάτι της φωτογραφίας όσο και με αυτό των υλικών κατασκευών και της «χειροπιαστής» έκφρασης και αποτύπωσης της προσωπικής του πρόσληψης και αντίληψης.
Πέρα από την επαγγελματική του ενασχόληση, ο Γιώργος αποφάσισε όπως λέει, να «απαγορεύσει» στον εαυτό του να «κάθεται». Με το «καθισιό» βέβαια, δεν εννοεί τον απαραίτητο και ζωτικής σημασίας ελεύθερο χρόνο, ο οποίος οφείλει να αποτελεί αγαθό και αξία αδιαπραγμάτευτη για κάθε εργαζόμενο άνθρωπο, αλλά την παθητική αδράνεια και την «απονέκρωση» της έμφυτης δημιουργικής ορμής που διακρίνει τον καθένα μας αλλά που για διάφορους λόγους και αίτια, συχνά «θάβεται» χωρίς να «ανθίσει» ποτέ.
Ο Γιώργος Σαράντης όποτε μπορεί ταξιδεύει. Ταξιδεύει πολύ. Και μακριά. Και περπατάει πολύ. Και φωτογραφίζει πολύ. Και ερεθίσματα συλλέγει πολλά και τα φέρνει πίσω μαζί του. Ευτυχώς αυτά τα τελευταία δεν του πιάνουν και χώρο στο σακίδιο όπως μας λέει, μιας και γενικώς αποφεύγει να κουβαλάει βαλίτσες χάριν ταχύτητας και ευελιξίας. Ο Γιώργος αρέσκεται στο να «αρπάζει» και να αποτυπώνει με την κάμερά του, μικρές ή μεγάλες ψηφίδες του κόσμου που «μιλούν» μόνο στον ίδιο. Δεν φωτογραφίζει «κλισέ» ή «κατά παραγγελία» όπως και στις υλικές του δημιουργίες δεν «βγάζει φασόν». Κάθε έργο είναι μοναδικό και δεν πρόκειται να επαναληφθεί, μιας και το ίδιο το υλικό του αλλά και η σκέψη και η τεχνική της στιγμής θα διατηρούν κι αυτά τη μοναδικότητα και την ανεπανάληπτη φύση τους.
Η «φυγή» του Γιώργου Σαράντη μας δίνει όμορφα έργα, όμορφες εικόνες και μας παρακινεί σε αναζήτηση ερμηνειών και νοημάτων που ο «ποιητής θέλει να πει» αλλά και που ο ίδιος πολλές φορές επιλέγει να μην επιβάλλει, ωθώντας τον θεατή να σχηματίσει τα δικά του. Ο ίδιος συνεχίζει και θα συνεχίζει να δημιουργεί, μιας και τη διαδρομή αυτή την έχει επιλέξει χωρίς κριτήρια απόστασης ή εξοικονόμησης χρόνου. Άλλωστε είναι γνωστό πως το ταξίδι είναι αυτό που μετράει.
Για περισσότερα σχετικά με το φωτογραφικό και καλλιτεχνικό έργο του Γιώργου Σαράντη επισκεφθείτε: www.gsarantis.com
