Γράφει ο

Γιώργος Δελιόπουλος

''Ο Λωτός δεν ξεχνά''! Έλαβα, ξεκοκάλισα. Στίχοι με αυτοτέλεια, δυναμική και ρυθμό. Στίχοι που συμπυκνώνουν πολλά και ταυτόχρονα αφήνουν να πλανάται το αίνιγμα. Αυτό είναι κάτι που ψάχνουμε σήμερα στην ποίηση: τον υπαινιγμό, τη λιτότητα και την αυτοτέλεια του στίχου. Εστίασα και χάρηκα περισσότερα τις τεχνικές αρετές της γραφής σου παρά το πύρινο περιεχόμενο και τις κοινωνικές της αναφορές.

Ιδού ορισμένοι στίχοι σου που θα μνημονεύονται στο μέλλον. Μας λείπουν τέτοιες δυνατές αποφθεγματικές φράσεις.

"Ψεύτης όταν είσαι τ' άλλοθί σου"

"Εκείνοι που αγαπούν / Κατάμονοι στροφάρουν"

"Ερείπια δεν ξαναγκρεμίζονται"

"Έζησα να τεχνώ"

"Η ποίηση πάντα να κερνά ένα χαστούκι / Και να σ' αφήνει να κερνάς δύο"

Χαίρομαι την ποιητική μας επικοινωνία, το ολοπέρασμά σου από την ποίηση.