Η γκαλερί ΠΑΠΑΤΖΙΚΟΥ στην 7η Art-Thessaloniki παρουσιάζει έργα των καλλιτεχνών Νικόλα Μπλιάτκα και Αγγέλικας Παναγιωτίδου Πράπα. Εργασίες με διαφορετική γραφή αλλά με κοινό άξονα την έννοια της ανθρώπινης ελευθερίας και του «ευ ζην» σε φαινομενικά ιδανικά περιβάλλοντα.
Ο Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός της Τέχνης σημειώνει:
(…)Οι συνθέσεις του Νικόλα Μπλιάτκα, λιτές και διαυγείς, αποπνέουν ευαισθησία, ρομαντισμό και ποιητική διάθεση, (…) προσφέρουν συγκίνηση και οπτική απόλαυση, αποκαλύπτουν την πολυμορφία του φυσικού χώρου, οδηγούν την εικόνα, πέρα από κάθε αφήγηση, στα όρια ενός πηγαίου συναισθήματος, μιας εντύπωσης άμεσης, ζωντανής και αυθόρμητης.
Ωστόσο, το έργο του διττό, διατηρεί τη δύναμη του συμβολισμού και του βαθύτερου νοήματός της ανθρώπινης επιλογής για ελευθερία. Θέτει ερωτήματα και ενδυναμώνει την πίστη και την ελπίδα της αισιόδοξης κατάληξης και της υπέρβασης, σε μια παγιδευμένη και μεταβατική εποχή.
Ο Γιάννης Κωνσταντίνου σημειώνει:
Η Αγγέλικα Παναγιωτίδου-Πράπα, εντάσσει το ανθρώπινο ον σε ένα περιβάλλον φαινομενικά ιδανικό. Κατασκευάζει ηθελημένα μια φανταστική πραγματικότητα, παρά μια σύγχρονη εικόνα. (…),όπου η φύση παρουσιάζεται ως μια πνευματική κατάσταση που καθρεφτίζει , συμβολίζει και υπαινίσσεται.
(…)Το αποτέλεσμα που επιδιώκει είναι η δημιουργία ενός τόπου /χώρου γαλήνης και ασφάλειας που επιτρέπει στο θεατή να αφεθεί μέσα του και να βιώσει την εμπειρία που η εικόνα του προσφέρει. (…)Στο έργο της, υπενθυμίζει την ύπαρξη αυτού του κόσμου, ενός κόσμου που σε περιθάλπει ή που θα επιθυμούσαμε να υπάρχει..
Στην πρόσφατη δουλειά της, δημιουργεί ένα ιδιότυπο σημειωματάριο. Επιχειρεί μέσω της παράθεσης αντικειμένων που γίνονται σύμβολα του προσωπικού της λεξιλογίου, να διατηρήσει τη δύναμη της εικόνας, η οποία και επικαλείται το βιωμένο συναίσθημα ή την ανάμνησή του ως κοινή γλώσσα επικοινωνίας.
