Γράφει ο Πέτρος Τσερκέζης

Διαβάζοντας την τωρινή ποίηση του Ηλία Τσέχου, ψηφιακή έκδοση και ελευθέρας η ανάγνωσή του, εύγε, είναι η ποίηση που θα τη ζήλευε κανείς, γιατί φέρνει την καθημερινότητα, μακράν ρουτίνας, την καθιστά γιορτινή, αναζητώντας την ψυχή των πραγμάτων στο μεδούλι, σαν τα κεντήματα σπάνιων παραδοσιακών στολών, τα λάμποντα κι αστράπτοντα, θησαυρών ανεκτίμητων, με μια διαύγεια και μια ζαφειρένια θλίψη στο λόγο, φορές φορές δάκρυ στις παρειές ανοίξεων.

Η συλλογή έχει ιδιάζοντα γαλανό κυματισμό, μ’ έναν φακό, που βλέπει τα πράγματα με άλλον, πιο ιδιαίτερο, τρόπο, της άχρονης ή άφθαρτης αιωνιότητας τού αίματος, η ελπίδα πεθαίνει πρώτη και λυτρώνεται το ον, η ενότητα “τα λέμε”, υπέροχα εξαιρετικές στιγμές, ομοιάζουσες πότε με διάλογο, πότε με μονόλογο, υπογραμμίζοντας λεπτεπίλεπτες στιγμές, σαν μικρές μελωδικές ακουαρέλες, τα χρώματα γίνονται ήχος και ο ήχος χρώματα, δημιουργώντας πορτρέτα και καταστάσεις, ιδέες και αγωνίες, με μια ειλικρίνεια και λευκασμένο νεογέννητου! Η προσωπική ζωή ως μεταφορά και η μεταφορά ως τεχνική και τρόπος ποιητικής αφήγησης, έχει βρει την καλύτερη σε έκφραση, αυτής της λυρικής ποίησης!

Ηλία Τσέχο! Έχεις τόση καλοσύνη, αυτήν διδάσκει όλη σου η ποίηση, ένας καθρέφτης ανοιχτής καρδιάς και αξιών, που σπανίζει σήμερα, τονίζοντας στα ποιήματα σου, τα αντιείδωλα, δείγματα γραφής εκρηκτικών συγκινήσεων.

Έχει αυτά που χρειάζεται η ποίηση: τη ρεαλιστική στιγμή, την ειλικρίνεια, τη μαγεία τού αύριο, τη μεταφορική και την αισθητική συγκίνηση, τη σύγχρονη τεχνική.

Μπορεί κάποια πράγματα να ομοιάζουν ασήμαντα και απλά, αλλά από τα ασήμαντα και τα απλά βγαίνουν τα τολμηρά, τα άμεσα, τα συνεννοήσιμα κι έρχονται τα μηνύματα για πανανθρώπινες αξίες κι αλήθειες, που χάνει σήμερα ο κόσμος.

Εκτιμώ βαθιά τις ”Ελεύθερες Εξορίες”, επιλέγοντας ποιήματα , που θα μεταφραστούν στην αλβανική γλώσσα…