Συχνά ο Ίψεν επιλέγει γυναικείους χαρακτήρες για να εκφράσει τις αιρετικές τους απόψεις. Όπως και στα άλλα σπουδαία του έργα (Έντα Γκάμπλερ, Ένα Κουκλόσπιτο (Νόρα)), ο Ίψεν στους "Βρυκόλακες" παρουσιάζει έναν ακόμη ισχυρό γυναικείο χαρακτήρα με τεράστιες ικανότητες και δύναμη, που όμως, από πολύ νεαρή ηλικία,  έχει συντριβεί υπό το βάρος των προσδοκιών της κοινωνίας από αυτήν.

Ο τίτλος, αναφέρεται κυρίως στο στοιχείο της κληρονομικότητας που είναι και το κυρίαρχο θέμα του έργου, καθώς και το στοιχείο της "επανάληψης" μιας ιστορίας, που ενώ οι ήρωες πίστευαν ότι είχε θαφτεί στο βάθος των χρόνων και στα πέπλα της λήθης, αυτή "βρυκολακιάζει" και σαν φάντασμα εμφανίζεται ολοζώντανη μπροστά τους. Αλλά καταφανώς οι βρυκόλακες του παρελθόντος που στοιχειώνουν την κ. Άλβιγκ, είναι τα φαντάσματα της ηθικής και της παράδοσης που επιδιώκουν να μας κρατήσουν εγκλωβισμένους σε μια συγκεκριμένη στάση ζωής, η οποία εμποδίζει την κοινωνία μας να αλλάξει και να εξελιχθεί.

Με αρχέτυπα από τις ελληνικές τραγωδίες, οι χαρακτήρες δοκιμάζονται σκληρά από τη μοίρα. Μετά την ύβρη, έρχεται η Νέμεσις και οι ατιμώρητες αμαρτίες των νεκρών, μεταβιβάζονται στους ζωντανούς, διαλύοντάς τους, μέχρι να επέλθει η αναπόφευκτη κάθαρση.

Παίζουν οι ηθοποιοί κατά σειρά εμφάνισης:

Ρεγγίνα: Δέσποινα Γιάγκογλου

Ένγκστραντ: Άρης Ορφανίδης 

Μάντερς: Λευτέρης Κορυφίδης 

Κυρία Άλβινγκ: Μαίρη Μεγγιάνη