Το γλυκό φως της Άνοιξης αγκαλιάζει τις πλαγιές του όρους Βέρμιου, χαϊδεύει τα φυλλώματα της οξιάς στα πυκνά δάση.
Ο αέρας άρχισε να κρυώνει εδώ στα 1900 μέτρα και το γαλάζιο του ουρανού χάθηκε. Οι πρώτες κρύες ψιχάλες κάνουν την εμφάνιση τους. Ορειβατώντας ψηλότερα η βροχή έγινε χιόνι, τώρα χιονίζει ασταμάτητα!
Κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό και μια καμμιά υποψία βροχής φύγαμε από την Βέροια.
Προορισμός μας το χιονοδρομικό κέντρο 3-5 πηγάδια και η κορυφή Καρατάσι. Προσπερνάμε τον κάμπο της Νάουσας με καταπράσινες εκτάσεις άριστα καλλιεργημένη γη, με οπωροφόρα, ροδακινιές, κερασιές και μηλιές.
Στρίψαμε αριστερά, μπρος τα μάτια μας ξεπροβάλλει η πόλη της Νάουσας κτισμένη σε μια φυσική αγκαλιά στους πρόποδες του ανατολικού Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων.
Η Νάουσα κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους από τους Βρύγες, που μετανάστευσαν από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωικό πόλεμο.
Χαρακτηρίζεται από το 1955 και ηρωϊκή πόλη πλάϊ στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι, για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.
Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου που οδηγεί στο χιονοδρομικό, η οξιά κυριαρχεί το πράσινο φύλλωμα της μας ταξιδεύει. Φθάσαμε στο χιονοδρομικό, βρίσκεται σε υψόμετρο 1470 μέτρων.
Δάση αρχέγονα δρυς, οξιές και πεύκα μας καλωσορίζουν.
Ερημιά ανησυχητική……..
Προετοιμασία της ομάδας για αναχώρηση και ανάβαση σε χορταριασμένες πίστες και καταπράσινα μονοπάτια.
Σήμερα είμαστε μια συντροφιά 10 ορειβατών.
Θαυμάζουμε για μερικά λεπτά της ώρας την ομορφιά του τοπίου. Το θέαμα είναι γαλήνιο και η εμπειρία να αντικρύζεις δάση αρχέγονα σε ένα ήρεμο πρωινό είναι πάντα ξεχωριστή.
Βέρμιο, από εδώ ξεκίνησε ο βασιλιάς Μίδας για να φτάσει στην Φρυγία.
Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, λύκοι και αλεπούδες.
Ορειβατούμε δίπλα από το συνδετικό που ανεβάζει τους σκιέρ λίγο ψηλότερα.
Είναι πρωί κάνει κρύο ακόμη αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.
Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας, τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου. Αφήνεις πίσω την καθημερινότητα και ξαναγεννιέσαι.
Οι πρώτες ψιχάλες της βροχής πέφτουν απαλά σαν ψίθυρος. Ανεβαίνοντας ψηλότερα, χιονίζει με γρήγορο ρυθμό, ένα χιόνι σπυρωτό- παγωμένο.
Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές, φωνές και ήχοι γνώριμοι μας καλωσορίζουν.
Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας.
Κάτω από συνεχή χιονόπτωση, συνεχίζουμε.
Η πορεία σε Ανοιξιάτικο τοπίο μόλις άρχισε!
Με το ξεκίνημα το μονοπάτι ανηφορικό, μια φύση όμορφη, πλανεύτρα μας υποδέχεται. Αυτή η φύση που επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της.
Μετά από μια επίπονη δυνατή ανηφορική πορεία ανάμεσα σε θεόρατες οξιές φθάσαμε σε ξέφωτο.
Η ατμόσφαιρα συννεφιασμένη και χιονισμένη. Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου, μαγνητίζεσαι από την εκπληκτική ομορφιά γύρω σου.
Ηρεμία!
Εδώ στο βουνό έχεις το δικό σου ξεχωριστό πρόσωπο.
Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους.
Με το τραγούδι κάποιων πουλιών πήραμε πορεία δυτικά, η ξύλινη πινακίδα γράφει,
Μαύρη πέτρα - (Καρατάσι). Μια άλλη προσέγγιση, στην τούρκικη γλώσσα (kartasi) σημαίνει. kar= χιόνι. tasi= πέτρα. Δηλαδή η κορυφή στα ελληνικά μεταφράζεται «χιονόπετρα».
Ανηφορίζουμε, σε δασωμένο μέρος πυκνό και αδιαπέραστο, με δυσκολία ανεβαίνουμε την πλαγιά με χιονοθύελλα, να ξεσπά σε δένδρα και πάνω μας.
Ανάβαση και πάλι ανάβαση το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο κυματιστά, χωρίς τέλος.
Γύρω τοπίο κάτασπρο, γυμνό από δένδρα, βράχια και πέτρες.
Φθάσαμε στην κορυφογραμμή μετά από μια επίπονη και τρομερά δύσκολη ορειβασία λόγω της πυκνής χιονόπτωσης.
Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1900 μ. λίγο πριν την κορυφή.
Εδώ το βουνό έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο.
Ορειβατούμε τώρα σε ξέφωτο με ένα κρύο που τρυπάει κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης.
Φοράμε γάντια και σκούφους.
Ένας παγωμένος αέρας μας κόβει την ανάσα, ο χιονισμένος ουρανός, το έντονο κρύο, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα.
Φθάσαμε στην κορυφή με την χιονόπτωση να μας ακολουθεί.
Ο καιρός φαίνεται να ανοίγει και η συννεφιά του χιονιού να χάνεται.
Από την πλευρά της Έδεσσας πανέμορφες οι λίμνες της Βεγορίτιδος με την Άρνισσα και η λίμνη του Αμυνταίου.
Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής, μέσα από ένα ονειρικό χιονισμένο τοπίο, πανέμορφο!
Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής όλοι μια συντροφιά όλη μια παρέα από ορειβάτες που δείχνουν ότι δεν βιάζονται για την επιστροφή. Η χιονόπτωση ευτυχώς σταμάτησε! Η ατμόσφαιρα, καθαρή.
Ο συνεχής αέρας τονίζει τα χρώματα, η ομορφιά της φύσης τριγύρω, για μια άλλη φορά μας ταξιδεύει.
Η κατάβαση από άλλη διαδρομή πιο κατηφορική, με εικόνες από μια παραμυθένια φύση γαλήνια, ήσυχη, ανόθευτη.
Η σημερινή μέρα απολαυστική με μια ομορφιά ανέγγιχτη από τα γύρω δάση. Ορειβατήσαμε πάλι στις πλαγιές του βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσαμε την ομορφιά του, πήραμε κάτι από την γοητεία του.
Το πανέμορφο τοπίο, το χιόνι που μας ταλαιπώρησε, η συνεργασία, η συγκίνηση της διαδρομής ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής εξόρμησης.
Η ορειβασία είναι ένα ταξίδι δεν είναι ένας προορισμός.
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
