Περαστικά του, ωστόσο πολιτικά είναι αφερέγγυος, τυχοδιώκτης και επικίνδυνος. Ω του θαύματος, παραμένει ακόμη πρωθυπουργός.

Μέχρι πριν λίγες ώρες ο Ερντογάν ήταν ο Σουλτάνος, ο ταραχοποιός, ο υπονομευτής της σταθερότητας και η αιτία όλων των δεινών στην περιοχή. Αυτό προφανώς επέβαλε το επικοινωνιακό παιχνίδι, που είναι πάνω απ’ όλα. Αίφνης, ο Τούρκος ηγέτης είναι ο σύμμαχος, ο συνομιλητής, ο ομοτράπεζος εγγυητής της σταθερότητας.

Αυτό δεν είναι εθνική πολιτική χώρας, αλλά επικίνδυνος καιροσκοπισμός σε βαθμό εθνικής μειοδοσίας. Στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, η Ελλάδα της Ε.Ε. δεν έχει να φοβάται τίποτα, πολλώ μάλλον τον διάλογο, ακόμη και στις δύσκολες μέρες. Αυτή είναι και πρέπει να είναι η ορθή στρατηγική. Η εμμονή στη συνεργασία και τη συνύπαρξη και όχι η σπέκουλα στη βάση των αναγκών της στιγμής.

Την ατζέντα στα εθνικά μας θέματα την προσδιορίζουν τα πάγια, ακομμάτιστα και αχρωμάτιστα εθνικά συμφέροντα και το διεθνές δίκαιο, όχι οι κενοί επικοινωνιακοί ακροβατισμοί Μητσοτάκη.

Περαστικά του λοιπόν. Κι όσο παραμένει πρωθυπουργός, περαστικά μας.