Ο εορτασμός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου και οι ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις στάθηκαν η αφορμή για το συμβάν που εκτυλίχθηκε στο Πέραμα του Πειραιά, την ομώνυμη μέρα. Κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων, ένας δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος είχε στηριχθεί από την Χρυσή Αυγή, βρήκε ενώπιο του εμπόδιο πολίτες, όταν ο ίδιος προσπάθησε να καταθέσει στεφάνι στους πεσόντες του πολέμου. Οι πολίτες εμπόδισαν τον πολιτικό όσο το πλήθος τον αποδοκίμαζε, και ο δημοτικός σύμβουλος αναγκάσθηκε να υποχωρήσει χωρίς να έχει καταθέσει το στεφάνι.
Αποφεύγοντας οποιεσδήποτε δεοντολογικές απόψεις όσον αφορά την στάση των πολιτών ή του δημοτικού συμβούλου, από το γεγονός αυτό πηγάζει το εξής ερώτημα – ποιο ιδεώδες υπηρετεί ο εθνικισμός της Χρυσής Αυγής; Οι ομοιότητες της Χρυσής Αυγής με το ναζιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ δεν είναι μυστικό, καθώς στοιχεία του ναζισμού είναι βαθιά ριζωμένα στις απαρχές του κόμματος, από την υιοθέτηση των εθνικοσοσιαλιστικών πολιτικών μέχρι και την χρήση του αγκυλωτού σταυρού και του ρωμαϊκού χαιρετισμού εντός του κόμματος, όσο και αν ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Νίκος Μιχαλολιάκος, αρνείται την οποιαδήποτε συσχέτιση με τα παραπάνω. Ως εκ τούτου, το κόμμα είχε αναφέρει στο παρελθόν πως ο ρωμαϊκός χαιρετισμός αποδίδει φόρο τιμής στον Ιωάννη Μεταξά και την εθνική αντίσταση κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπως και ανέφερε σε ανακοίνωση τονίζοντας πως: «Το εθνικό καθεστώς του Ιωάννου Μεταξά, που είπε ΟΧΙ στους ξένους εισβολείς και τους πολέμησε στην Πίνδο και την Μακεδονία το 1940-41 είχε καθιερώσει επισήμως τον χαιρετισμό με τεταμένη την δεξιά. Έτσι ακριβώς χαιρετούσαν τότε οι Έλληνες πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Πατρίδας μας».
Αντίθετα με την στάση αυτή όμως, το κόμμα είχε ασκήσει κριτική απέναντι στην πολιτική του Ιωάννη Μεταξά στο παρελθόν, αναφέροντας πως παρά τον εθνικιστικό της χαρακτήρα το καθεστώς δεν εξελίχθηκε εν τέλει σε «λαϊκό εθνικοσοσιαλιστικό ή έστω φασιστικό καθεστώς»εξαιτίας του συμβιβασμού με τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄. Σε αυτό το σημείο λοιπόν, ο εθνικισμός της Χρυσής Αυγής φαίνεται να περνάει μια κρίση ταυτότητας. Πρόκειται για έναν εθνικισμό ο οποίος αποτέλεσε την αιτία της εισβολής στα ελληνικά εδάφη ή για έναν εθνικισμό ο οποίος συνέβαλε στην εθνική άμυνα απέναντι στην παραπάνω απειλή; Ή μήπως, πρόκειται για έναν εθνικισμό ο οποίος αλλαξοπιστεί αναλόγως, με σκοπό να αποφύγει την δημόσια κριτική;
