Καταρχάς να πω πως θεωρώ τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ταξικά μου αδέλφια. Είναι αυτοί που εργάζονται με μισθούς πείνας, σε καθεστώς ανασφάλειας και επισφάλειας, με το πιστόλι της απόλυσης στον κρόταφο, σε καθεστώς εργασιακής ζούγκλας.
Αν η κατάσταση στο δημόσιο τομέα έχει δυσκολίες και πολλά προβλήματα, στον ιδιωτικό τομέα οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων είναι τραγικές, χωρίς μέτρα  ασφάλειας και ατομικής προστασίας, γεγονός που το αποδεικνύουν τα πολλά τραγικά εργατικά ατυχήματα. Όσο δε για τα ωράρια, γαλέρα, απλήρωτη εργασία και εργασιακός βούρδουλας. Κι αν κάποιος πάει να σηκώσει το κεφάλι τον περιμένει μια περιποιημένη απόλυση - παραδειγματισμός κι εκφοβισμός των υπολοίπων.
Αυτή η κατάσταση δε διαμορφώθηκε τώρα αλλά εδώ και δεκαετίες. Με απαρχή τη νίκη της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στις άλλες  σοσιαλιστικές χώρες, η μία κυβέρνηση συνέχιζε το ξεθεμελίωμα από εκεί που το άφηνε η προηγούμενη. Επομένως, είναι αθλιότητα να μας λέει ο κ. Τσίπρας πως θα καταργήσει το πρόσφατο εργασιακό έκτρωμα, όταν μάλιστα το κόμμα  του ψήφισε τα 2/3 του νομοσχεδίου!!! Για να μη θυμήσω πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κατήργησε κανέναν αντεργατικό νόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά αντίθετα ψήφισε κι άλλους...
Είναι αυτή η κατάσταση αναστρέψιμη;
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω κι έχοντας μια στοιχειώδη  γνώση των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στον ιδιωτικό κατά κύριο λόγο αλλά και στον δημόσιο τομέα (επίκεινται σαρωτικές αρνητικές εξελίξεις) θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί πως οι εργαζόμενοι θα περάσουν μαύρες μέρες για τις επόμενες δεκαετίες χωρίς ελπίδα να διαφαίνεται  στον ορίζοντα.
Δε συμμερίζομαι αυτή την οπτική. Το μέλλον των εργαζομένων πράγματι είναι ζοφερό εντούτοις υπάρχει ελπίδα, υπάρχει μονόδρομος ελπίδας και δεν είναι άλλος από τη συσπείρωση των εργαζομένων στα σωματεία τους, στα ταξικά κι όχι στα εργοδοτικά. Με σύνθημα "Ενα δρόμο έχουμε, έτσι  απαντάμε: Σωματεία ταξικά, πανίσχυρο το ΠΑΜΕ" οι εργαζόμενοι μπορούν να ανατρέψουν τη ζοφερή πραγματικότητα, να χαλάσουν τα σχέδια εργοδοσίας, Ε.Ε., ΣΕΒ  κυβέρνησης, αστικών κομμάτων. Και φυσικά πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους πως συνιστά παράνοια να αντιπαλεύει κάποιος στον δρόμο πολιτικές που τις υπερψηφίζει στην κάλπη των βουλευτικών εκλογών.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!
Σπάστε τον φόβο!'
Οργανωθείτε στο ταξικό σας σωματείο.
Συσπειρωθείτε στο ΠΑΜΕ!
Δυναμώστε το κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ.