Ενώ το άνοιγμα της αγοράς ξεκίνησε διστακτικά και εν μέσω της συνεχόμενης επιδημικής κρίσης, στην επικαιρότητα παρεμβαίνει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας, με διατάξεις που επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα νέο περιβάλλον απασχόλησης στην αγορά εργασίας.
Τα ζητήματα που ανακινούνται από το εργασιακό νομοσχέδιο, όπως μεταξύ άλλων με τις διατάξεις περί ελαστικού ωραρίου, περί ψηφιακής κάρτας εργασίας, περί συμψηφισμού των υπερωριών, περί προσωπικού ασφαλείας, περί τηλεργασίας και περί συνδικαλιστικών διαδικασιών, αποτελούν αντικείμενο ευρύτερου προβληματισμού και διαλόγου.
Πέραν όμως από τους πολιτικούς σχεδιασμούς που γίνονται για τα εργασιακά ζητήματα, δίνεται μια ευκαιρία μέσω της νομοθετικής διαμόρφωσης του νέου εργασιακού περιβάλλοντος, να θεσπιστούν οι αναγκαίες ασφαλείς υγειονομικές συνθήκες στους χώρους εργασίας, ειδικότερα υπό το βάρος της σοβούσας επιδημικής πραγματικότητας.
Η οικονομική ύφεση που προβλέπεται ως επακόλουθο της επιδημίας, αναμένεται να μειώσει σε σημαντικό βαθμό τα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Δεν πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι με την σημαντική μείωση των συντάξεων, πριν ακόμα ανακύψει η επιδημική κρίση, πολλοί εργαζόμενοι που βρίσκονται προ της συνταξιοδότησης, παραμένουν εθελουσίως στο ενεργό εργατικό δυναμικό, προσδοκώντας κάποιες καλύτερες αποδοχές, για την αντιμετώπιση των αναγκών του βίου.
Είναι εμφανές ότι ο παρατεινόμενος χρόνος εργασίας και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των εργαζομένων, έχουν δημιουργήσει ένα εργασιακό περιβάλλον με έντονα υγειονομικά χαρακτηριστικά, που επιτείνονται λόγω της επιδημικής κρίσης, που το επίκαιρο εργασιακό νομοσχέδιο φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπόψη.
Με αφορμή αυτή την διαπίστωση, τίθεται επιτακτικά η αναγκαιότητα της προσθήκης στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο, διατάξεων που θα διασφαλίζουν ασφαλείς και υγιείς συνθήκες εργασίας, κατά τη διάρκεια της εργασιακής ζωής.
Η επιδημική κρίση που επηρεάζει συνολικά την κοινωνία, επιτείνει ειδικότερα τα χρόνια προβλήματα υγείας που παρουσιάζουν πολλοί εργαζόμενοι, εκ των οποίων αρκετοί χρήζουν ειδικής υποστήριξης.
Αποτελεί επομένως αδήριτη αναγκαιότητα, η διασφάλιση δια της νομοθετικής διεργασίας, μίας εργασιακής ζωής στην οποία θα αντιμετωπίζονται και θα προλαμβάνονται τα προβλήματα υγείας των εργαζομένων.
Η διαμόρφωση επίκαιρης εργασιακής πολιτικής που θα λαμβάνει υπόψη της τα χρόνια νοσήματα των απασχολούμενων, κατά τρόπο ώστε να διασφαλίζεται η υγιής εργασιακή ζωή όλων των εργαζομένων και ειδικότερα των ηλικιωμένων, αποτελεί την πρόκληση που εγείρεται ενώπιον του επίκαιρου νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας, εν μέσω της επιδημικής κρίσης.
Η νέα πραγματικότητα που αναδύεται με το άνοιγμα της αγοράς, ενώ η αποδρομή της επιδημίας παραμένει απομακρυσμένη προοπτική, επιτάσσει την ανάληψη θεσμικών πρωτοβουλιών, που θα ενισχύουν την υγειονομική διασφάλιση και την παραγωγική απόδοση των εργαζομένων, ιδιαίτερα όταν οι τρέχουσες συγκυρίες συνεπάγονται αύξηση του μέσου όρου της ηλικίας απασχόλησης.
