Ο κόσμος ζει σε μια τρέλα, ασχολείται με άνευ ουσίας πράγματα, ενώ έχει χάσει την ουσία της ύπαρξής του, τρέχοντας όλη μέρα για να μπορέσει να πληρώσει την ανταύγεια και όλα τα υπόλοιπα. Η ζωή του δεν του ανήκει. Για τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο κάθε τι άγριο πρέπει να εξημερωθεί. Σκοτώνει ή  φυλακίζει τα άγρια ζώα. Τα δάση κόβονται ή καίγονται, η ερημοποίηση επέρχεται.

Σήμερα οι λέξεις «ελευθερία και ισότητα» είναι μέρος του λεξιλογίου του καθενός μας. Τώρα τέτοιοι στενοί ορισμοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ελευθερία, την πραγματική ισότητα.

Η  σκουριά πάνω από την ελευθερία των ανθρώπων είναι το κράτος. Από τότε  που το κράτος ήρθε στην ύπαρξη έχουμε σταματήσει να είμαστε ελεύθεροι.

Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει θεμελιωθεί πάνω στην αρχή της ελευθερίας. Σύμφωνα με αυτή ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι ένα απλό όργανο στην  υπηρεσία του άλλου ανθρώπου, αλλά ένα αυτόνομο κέντρο ζωής.

Μερικές φορές ο χρόνος μας αφήνει απλούς παρατηρητές. Άνθρωποι ανεξαρτήτως ιδιότητας και επιπέδου προσπαθούν να επιβιώσουν, χωρίς να σκεφτούν για το πώς η καθημερινότητα θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια αρμονική συμβίωση μεταξύ των ανθρώπων.

Ζούμε για μια άλλη φορά εν μέσω του αυταρχισμού και του θανάτου. Η εξουσία συλλαμβάνει τις ιδέες των ανθρώπων. Αυτών που αψηφούν όλα τα κατασταλτικά μέτρα και βρίσκονται εκεί για διεκδίκηση της μνήμης.

Ζούμε σε επικίνδυνες εποχές. Σήμερα στην εποχή της πιο ραγδαίας  αναπτυσσόμενης τεχνολογίας και παραγωγής πλούτου, ο καπιταλισμός  προσφέρει μια εξαθλιωμένη ζωή.

Ενώ βρισκόμαστε στις τελευταίες μέρες του έτους, βρισκόμαστε σε καθεστώς καθολικής απαγόρευσης. Το χρονικό διάστημα παραμονής παίρνει παρατάσεις.

Η τρομοκρατία είναι γνωστό, δεν πιάνει σε όλους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι η ιστορία με τον ιό χρησιμοποιείται. Ο κοινωνικός  έλεγχος είναι απαραίτητος. Αυτό που πρέπει ο πολίτης να κάνει είναι να επιδείξει αξιοπρέπεια, προτάσσοντας την αλληλεγγύη και να πολεμήσει για να πάρει τη ζωή του και την κλεμμένη του ελευθερία.