Αρχικά σε μια πρώτη «ποσοτική» ανάγνωση δείχνει τον όγκο της δουλειάς που έγινε και καθημερινά γίνεται από την ΚΕΠΑ. Βέβαια η δουλειά μας δε μπορεί να κρίνεται αποκλειστικά από τον όγκο της. Πρέπει να κρίνεται και από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της και εδώ μπορούμε να πούμε ότι στο μέτρο του δυνατού και με βάση τις δυνατότητες μας, σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε δράσεις που μας κατατάσσουν στην πρωτοπορία της πολιτιστικής ζωής στην ελληνική περιφέρεια.

Δημιουργήσαμε και στηρίζουμε τη λειτουργία ενός ανοικτού πολιτιστικού πυρήνα, όπου η σχεδόν σε 24ωρη βάση ζωή του χαρακτηρίζει συνολικά το δήμο μας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά φιλικό είναι στον πολιτισμό.

Αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε μια «εχθρότητα» από την πολιτεία, που καθημερινά πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες στην εξυπηρέτηση του έργου που καλούμαστε να υπηρετήσουμε. Πέρυσι είχαμε το πρόβλημα με τους καθηγητές που να μην το κρύβουμε μας δημιούργησε πολλά προβλήματα, ακόμα και αμφιβολίες σε ορισμένους αν μπορούσε η επιχείρηση να το διαχειριστεί και να επιβιώσει. Αντιπροπέρυσι το πρόβλημα με το αρχικό κεφάλαιο της επιχείρησης που κόντεψε να μας τινάξει οικονομικά στον αέρα. Φέτος η έρπουσα και κατευθυνόμενη φημολογία για το κλείσιμο της επιχείρησης και το γαϊτανάκι αυτό δεν έχει τέλος. Καλούμαστε καθημερινά να διαχειριζόμαστε προβλήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την ουσία του έργου μας και τους σκοπούς της ύπαρξης μας. Κοντολογίς καλούμαστε να δουλέψουμε σε εχθρικό περιβάλλον.

Βέβαια με τη συνεργασία διοίκησης και εργαζομένων μέχρι στιγμής τα καταφέρνουμε, αλλά όλη αυτή ιστορία απορροφά μεγάλο μέρος της ζωτικότητάς μας.

Αν παρόλα όσα εμείς ισχυριζόμαστε υπάρχει εκτίμηση ότι κάπου δεν τα πάμε καλά να αξιολογηθούμε και αν κάπου με δική μας ευθύνη έχουμε λάθος ή υστερούμε, να μας αποδοθούν οι αντίστοιχες ευθύνες όσο βαριές και να είναι.

Δε δεχόμαστε όμως να μπαίνουμε άκριτα όλοι στο ίδιο «τσουβάλι» και συλλήβδην να χαρακτηριζόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε ότι αφορά το έργο που υπηρετούμε και παράγουμε. Αναρωτιέμαι τι μήνυμα εκπέμπει μια τέτοια λογική. «Ότι και να κάνεις δεν έχει σημασία», δηλαδή ποιο κίνητρο μας δίνεται για να είμαστε αποδοτικοί και λειτουργικοί όταν ότι και να κάνουμε δεν θα κριθούμε αντικειμενικά.    

Το τραγικό είναι ότι κρινόμαστε από αυτούς που αγνοούν ακόμα και τη διεύθυνση μας. Αν δεν έχεις γνώση πως κρίνεις. Είναι απίστευτο αλλά ορισμένοι θεωρούν ότι στην ιστορία υπάρχει ένας διακόπτης «on – off» και όλα μπορούν να υπακούσουν στη λειτουργία του.

Ας απαντήσουν επιτέλους όσοι έχουν την κεντρική πολιτική ευθύνη και όσοι σε τοπικό επίπεδο έχουν «ευήκοα ώτα» στις κάθε είδους αιτιάσεις της για την πηγή των κακοδαιμονίας μας, για το ρόλο μας και την αναγκαιότητα της ύπαρξης μας.

Πως φαντάζονται ότι θα υπηρετηθεί ο πολιτισμός στην  περιφέρεια αν λείψουν οι αντίστοιχες δημοτικές δομές με την όποια μορφή τους. Πως φαντάζονται το δήμο μας, αλλά και κάθε ελληνική πόλη αύριο, χωρίς δομημένη πολιτιστική δομή.

Μπορούν να υποκαταστήσουν την παρουσία της δομής μας με άλλη ; Αν ναι να μας πουν ποια θα είναι αυτή, με τι ποια τεχνογνωσία και ποιο τρόπο λειτουργίας ; Και βέβαια με ποιο κόστος. Αν υπάρχει κάποια μελέτη ή έστω προσέγγιση που να δείχνει ότι η προτεινόμενη εναλλακτική λύση θα είναι οικονομικά συμφέρουσα. Αν βέβαια θεωρούν τις πιστώσεις για τον πολιτισμό περιττές ή πολυτέλεια και αυτό να μας το πουν να γνωρίζουμε ποιους έχουμε απέναντί μας.

Δε μπορώ να καταλάβω ποιοι μπορούν να δεχθούν ένα εργασιακό περιβάλλον με τόση ρευστότητα στην καθημερινότητά του. Η ολοκληρωτική ελαστικότητα στο ωράριο μας είναι «θεσμοθετημένη» στη συνείδησή μας και εφαρμόζεται στην πράξη από την πρώτη ημέρα της ύπαρξής μας. Πως αλλιώς θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε. Και τονίζω ότι αυτό δεν έχει επιβληθεί από αποφάσεις κάποιων οργάνων, αλλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το υιοθέτησαμε κατανοώντας ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης της καθημερινότητας.

Ποιος άλλος είναι μέσα στο οικονομικό πλαίσιο που του ορίζεται κυνηγώντας έσοδα και έξοδα γιατί γνωρίζει ότι κάθε υπέρβαση στον προϋπολογισμό του δεν μπορεί να καλυφθεί. Ποιος άλλος διαχειρίστηκε τόσα έργα και αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις από διάφορους κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, χωρίς ποτέ να δημιουργηθεί το ελάχιστο πρόβλημα.

Χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής και εκφράζοντας προσωπικές αντιλήψεις, θεωρώ ότι η δομή μας θα έπρεπε να αποτελέσει υπόδειγμα και για άλλους φορείς και υπηρεσίες.  

Μια πόλη σκοτεινή και άνυδρη, αυτή θα είναι η εικόνα του αύριο που θέλουν να μας επιβάλλουν. Και βέβαια κάποιοι θεωρούν εαυτούς ως ικανούς να σηκώσουν το βάρος της πολιτιστικής ζωής της πόλης, να την οδηγήσουν σε άλλους δρόμους. Δυστυχώς η ιστορία βρίθει από τους «κάθε» είδους σωτήρες και εμείς δε μπορούσαμε να είμαστε η εξαίρεση. Όταν η αμετροπρέπεια είναι ο κανόνας με τη λογική του καθενός όλα μπορούν να συμβούν.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα, αλλά σταματώ εδώ και θέλω να κλείσω με μια υπόσχεση. Από την πλευρά μας είμαστε αποφασισμένοι να σταθούμε εμπόδιο σε όσους προκαλεί αλλεργία η ύπαρξη μας. θα είμαστε διαρκώς παρόντες στο χώρο μας, εμπιστευτείτε μας και θα ανταποδώσουμε την εμπιστοσύνη σας.