Η αυλαία σηκώνεται και το κοινό που πλημμυρίζει από την αίθουσα παρακολουθεί καθηλωμένο. Ένα ευέξαπτο κόκκινο παγκάκι βρίσκεται στην άκρη της προκυμαίας και γίνεται χώρος ξεκούρασης και διασκέδασης για τους περαστικούς. Τα παιδιά κάθονται στη ράχη του, οι ηλικιωμένοι μιλούν συνεχώς για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν και τα νεαρά ζευγαράκια δεν το αφήνουν να κοιμηθεί. “Τι αξία έχουν τα παγκάκια; Ενώ οι βάρκες… αχ, μακάρι να ήμουν βάρκα. Ένα πανί μού λείπει μόνο.” Και τότε ο άνεμος του στέλνει ένα πανί …ένα σεντόνι. Και με ένα δυνατό φύσημα το οδηγεί στο νερό. Όμως το παγκάκι είναι πολύ βαρύ και βυθίζεται. “Τώρα πια δεν είμαι ούτε παγκάκι ούτε βάρκα”. Στο βυθό όμως οι επισκέψεις της πέρκας, του ροφού, του ιππόκαμπου, της χελώνας, του χταποδιού, της γαρίδας, του κάβουρα, του καλαμαριού, ακόμη και του καρχαρία, του φτιάχνουν τη διάθεση και του χαρίζουν όμορφες και ασυνήθιστες στιγμές. Δυστυχώς όμως ήρθε η ώρα να φύγει από το βυθό και να επιστρέψει στη στεριά. Το ανέσυραν άνθρωποι του δήμου καθώς τα παγκάκια δεν ζούνε στο νερό γιατί χαλάνε. Καθώς στέκεται πάλι στην ακρογιαλιά παρατηρεί ότι τα παιδιά δεν το ενοχλούν με τη φασαρία τους, οι ηλικιωμένοι με τις βαρετές ιστορίες τους και τα ζευγαράκια με τα ξενύχτια τους. Αλλά ανυπομονεί να στρωθεί το πέπλο της νύχτας ώστε να βγουν οι φίλοι του από το βυθό και να του πουν τα νέα τους.

Τα παιδιά γελούσαν ασταμάτητα καθ’ όλη τη διάρκεια. Με τις παρεμβολές τους κατάφεραν να αλλάξουν την ροή του έργου αλλά οι πρωταγωνιστές, όντας πάντα έτοιμοι, δεν πτοήθηκαν. Με μικρές παρεμβάσεις έφτασαν στο τέλος της ιστορίας διατηρώντας την ευχάριστη ατμόσφαιρα που μας κρατούσε προσηλωμένους.

Στην παράσταση συμμετείχαν με τις μουσικές και υποκριτικές τους δεξιότητες η Νίκη Μπραβάκη (βιολί), η Νεφέλη Μπραβάκη (πλήκτρα), ο Κώστας Μπραβάκης (κιθάρα) και η Εύα Ιεροπούλου (τσέλο).

Η παρουσίαση διοργανώθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας και το Βιβλιοπωλείο Ηλιοτρόπιο.