Στις αρχές του 20ού αιώνα, στον οικισμό διαχείμαζαν οικογένειες Βλάχων κτηνοτρόφων από την περιοχή του Βερμίου, ενώ ο μόνιμος πληθυσμός ανερχόταν σε 525 κατοίκους. Μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, εγκαταστάθηκαν στη Μελίκη άτομα προερχόμενα από τη Σκάφη Κοζάνης.

Στη σημερινή εποχή ο πληθυσμός της Μελίκης αποτελείται από γηγενείς Μακεδόνες, απόγονους προσφύγων από τη Θράκη (κυρίως από το χωριό Κωστί) και άτομα βλάχικης καταγωγής. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Οι δεντροκαλλιέργειες, π.χ. ροδακινιές, είναι επίσης βασικός τομέας απασχόλησης των κατοίκων.

Στη Μελίκη λαμβάνουν χώρα τα έθιμα των Αναστεναρίων και του Καλόγερου, τα οποία έφεραν στην περιοχή οι Θρακιώτες πρόσφυγες. Στην κωμόπολη (4.000 κάτοικοι περίπου) εδρεύουν ο Λαογραφικός Όμιλος Μελίκης και Περιχώρων, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θρακιωτών και τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Ποντίων. Επίσης λειτουργεί από το 2011 το Εθνογραφικό Κέντρο Γιώργη Μελίκη.