Ένα χωριό πανέμορφο σε μια καταπράσινη περιοχή, υψίστου φυσικού κάλλους με πολλά διατηρημένα αρχοντικά και σύγχρονες παραθεριστικές κατοικίες. Οι μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα μέχρι το 2005 ήταν κυρίως ηλικιωμένα ζευγάρια. Σήμερα (2013) κατοικούν αρκετά νέα ζευγάρια και ο πληθυσμός τους χειμερινούς μήνες ανέρχεται στους 60 κατοίκους. Το καλοκαίρι ο πληθυσμός αυξάνεται από τους παραθεριστές.

Το χωριό έχει φυσικό και ορυκτό πλούτο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990 λειτουργούσαν λατομεία μαρμάρων. Επίσης γινόταν εξόρυξη χαλαζία και κοκκινοχώματα (τοποθεσία Μπάτα) για κεραμικά. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία (αγελάδες και αιγοπρόβατα) σε σύγχρονες κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, την υλοτομία και με περιορισμένες καλλιέργειες σιτηρών. Υπάρχει ενεργός δασικός συνεταιρισμός και δύο εργοστάσια μαρμάρων που τα τελευταία χρόνια δε λειτουργούν.

Με την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων αλλά και με ιδιωτική πρωτοβουλία δημιουργήθηκαν παραδοσιακά καταλύματα, το «Αρχοντικό Αθηνά» και «ο Άρβουτος» καθώς και παραδοσιακές ταβέρνες, ώστε η Κουμαριά να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και του πιο απαιτητικού επισκέπτη. Η Κουμαριά είναι ελκυστικός προορισμός και για τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Την άνοιξη απολαμβάνει κανείς το ξύπνημα της φύσης, το καλοκαίρι την τόσο ευχάριστη δροσιά, την κιτρινοπορτοκαλί φυλλωσιά του φθινοπώρου, το ολόλευκο πέπλο του χειμώνα. Ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει μέσα σε μονοπάτια από αμιγή δάση οξιάς, δρυός, καστανιάς, να δροσιστεί από τις τρεχούμενες πηγές, να ανακαλύψει χαμένους οικισμούς του παρελθόντος, όπως ο αρχαιολογικός χώρος στο Mεγάλο και Mικρό Kαστρί, να μαζέψει κάστανα από αιωνόβιες καστανιές, άσπρο και κίτρινο τσάι, θυμάρι, κράνα, αγριοβατόμουρα κλπ.