«Αυτό είναι πολύ σοβαρό... Μα τι ακριβώς έγινε;» λέει ο γιατρός
«Να, γύρισα νωρίτερα στο σπίτι και τους βρήκα μαζί. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω»

«Μισό λεπτό, μου λέει ο ναύτης, πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε.... Πήγαμε και μου εξήγησε πως είχε 5 μήνες να πάει με γυναίκα, πως δεν ήξερε πως ήταν παντρεμένη, μου ζήτησε και συγνώμη και τελικά δεν τον σκότωσα»

«Το ότι καταφέρατε και συγκρατηθήκατε είναι πολύ σημαντικό!» λέει ο γιατρός

«Μετά από 2 μέρες γυρνάω πάλι σπίτι νωρίτερα και την βρίσκω με το διαχειριστή της πολυκατοικίας. Άρχισα να τρέμω από τα νεύρα μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. Μισό λεπτό, μου λέει ο διαχειριστής, πάμε να πιούμε ένα καφέ να το συζητήσουμε... πήγαμε τα είπαμε, έχει και μικρά παιδιά και τελικά δεν τον σκότωσα.

Εχθές γυρνάω σπίτι και την βρίσκω με τον ταχυδρόμο. Έβρασα από τον θυμό μου... έβγαλα το όπλο και πήγα να τον σκοτώσω. Κάτσε μισό λεπτό, μου λέει ο ταχυδρόμος, πάμε να πιούμε ένα καφέ να τα πούμε ψύχραιμα... πήγαμε, τα είπαμε, έχει πεθάνει και η γυναίκα του πρόσφατα και τελικά δεν τον σκότωσα»

Τα ακούει αυτά ο γιατρός και του λέει:
«Τα ακούω όλα αυτά και αναρωτιέμαι εγώ που μπορώ να σας βοηθήσω;»

Και λέει ο άλλος:
«Ξέρεις γιατρέ, όλοι αυτοί οι καφέδες μου 'χουν τσακίσει το στομάχι...».