Γράφηκες και εσύ στο Google+, ακόμη και αν δεν ξαναμπήκες ποτέ. Και στο foodspotting.
Βγάζεις φωτογραφίες με το instagram αντί για την εφαρμογή κάμερας του κινητού, παρότι εδώ και περίπου 10 χρόνια αγόραζες κινητό με κριτήριο τα megapixels της κάμερας.
Τα likes σε updates και φωτογραφίες έχουν γίνει ο σκοπός της ζωής σου. Μάλιστα, σβήνεις updates αν δεν πάνε καλά. (έλα, πες το).
Προτιμάς να πεθαίνεις της δίψας, από το να πεθαίνει το iPhone σου από μπαταρία.
Οι φίλοι σου μαθαίνουν που είσαι από το Foursquare ή από το Facebook. Ή από το Foursquare στο facebook.
Αν βγεις το βράδυ και σου «αρέσεις», το πρώτο που σκέφτεσαι είναι να αλλάξεις φωτογραφία προφίλ στο facebook. Επί τόπου.
Αν πεις μία ωραία ατάκα, κάνεις ένα διάλειμμα από την παρέα για να την ανεβάσεις στο twitter.
Έχεις φορτιστή στο σπίτι, στο γραφείο, στο αμάξι, στην τσάντα, στην τσέπη…….
Αργείς να πέσεις για ύπνο, επειδή είσαι στο facebook. Χωρίς να μιλάς με κάποιον. Κάνοντας refresh το newsfeed. Έχοντας μάθημα το επόμενο πρωί.
Πέφτεις για ύπνο και μπαίνεις στο facebook από το κινητό. Και στο mail. Και στο αγαπημένο σου blog.
Ξυπνάς και τσεκάρεις αν έχεις notifications. Στο facebook. Στο twitter. Στο instagram. Στο foursquare. Στο mail. Συνειδητοποιείς πως κατουριέσαι. Σηκώνεσαι.
Γνωρίζεις κάποια. Δεν ζητάς τηλέφωνο. Ζητάς facebook account.
Ξέρεις πως θα τσακωθείς τουλάχιστον μία φορά με την παρέα σου, επειδή «είσαι συνέχεια στο κινητό». Ή επειδή δεν σου έκαναν like στην τελευταία cover photo.
Προτιμάς να μιλάς γραπτώς από προφορικώς.
Πληκτρολογείς πιο γρήγορα από ό,τι γράφεις με το χέρι.
Δεν έχεις χειρότερο από το να χάσεις τη Δημαρχία στο αγαπημένο σου στέκι. Στο foursquare.
Έχεις 3 σελίδες με εφαρμογές στο κινητό, κι ας ξέρεις πως δεν χρησιμοποιείς ούτε τις μισές. Για ώρα ανάγκης. Αν χρειαστούν.