Υπολογίζεται ότι πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων με ψωρίαση κατά πλάκας, πάσχει από μέτρια έως σοβαρή μορφή της νόσου, η οποία μπορεί να είναι δύσκολη στην αντιμετώπισή της. Σοβαρή ή μέτριας βαρύτητας θεωρείται η ψωρίαση που προσβάλλει πάνω από το 10% της επιφάνειας του σώματος, ή όταν εμπλέκονται ευαίσθητες ή ορατές περιοχές του σώματος, όπως οι παλάμες ή τα πέλματα (ψωρίαση παλαμών και πελμάτων), ή το πρόσωπο (ψωρίαση προσώπου), εντοπίσεις που μπορούν να υποβαθμίσουν σημαντικά την ποιότητα ζωής.
Δεν είναι απλά ένα αισθητικό πρόβλημα
Η ψωρίαση δεν προσβάλλει μόνο το δέρμα. Είναι μια συστηματική, χρόνια, υποτροπιάζουσα νόσος που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής.
Έχει αποδειχθεί ότι η ψωρίαση επιδρά αρνητικά στην καθημερινή εργασία των ανθρώπων και περιορίζει τις κοινωνικές τους δραστηριότητες, ενώ επηρεάζει επίσης την ψυχική και συναισθηματική τους υγεία. Η επίδραση στην ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου με ψωρίαση είναι συγκρίσιμη με εκείνη άλλων νοσημάτων, όπως η προχωρημένη καρδιακή νόσος και ορισμένες μορφές καρκίνου.
Η ψωρίαση συσχετίζεται επίσης με άλλες σοβαρές παθήσεις, όπως κατάθλιψη, διαβήτης και καρδιακή νόσος. Ποσοστό έως 30% των ασθενών με ψωρίαση έχουν ή θα αναπτύξουν ψωριασική αρθρίτιδα, στην οποία προσβάλλονται οι αρθρώσεις, προκαλώντας άλγος, ακαμψία και μη αναστρέψιμη βλάβη των αρθρώσεων.
Φλεγμονή και ψωρίαση
Τα ακριβή αίτια της ψωρίασης δεν έχουν εξακριβωθεί ακόμα, αλλά έχει επιβεβαιωθεί ότι αυτή σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.
Σε φυσιολογικές συνθήκες, έπειτα από συγκεκριμένη πυροδότηση (περιβαλλοντική ή γενετική), ενεργοποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και παράγει πολυάριθμες κυτταροκίνες (μικρές πρωτεΐνες), που βοηθούν στον έλεγχο της φλεγμονώδους απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος.
Στην ψωρίαση, αυτή η φλεγμονώδης απόκριση γίνεται αυτόματα ή πυροδοτείται κατά λάθος, προκαλώντας την πολλαπλασιασμό των κερατινοκυττάρων με ταχύτερο ρυθμό από το φυσιολογικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υπέγερση του δέρματος και την ανάπτυξη κηλίδων, ή πλακών, λόγω της συσσώρευσης κερατινοκυττάρων στην επιφάνεια του δέρματος.
Η ιντερλευκίνη-17A (IL-17A) είναι μία από τις πολλές πρωτεΐνες στο σώμα που ονομάζονται κυτταροκίνες, οι οποίες βοηθούν στην προστασία του οργανισμού από τις λοιμώξεις.
Οι κυτταροκίνες συνήθως αποστέλλουν σήματα στα κύτταρα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις, ότι πρέπει να ξεκινήσουν μία ανοσοαπόκριση μόλις εντοπιστούν ξένοι εισβολείς, όπως βακτήρια ή παθογόνα μικρόβια. Έχουν διαπιστωθεί αυξημένα επίπεδα IL-17A στο δέρμα ανθρώπων με ψωρίαση, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση αυτής της φλεγμονώδους απόκρισης στη νόσο.
Ο έλεγχος αυτής της φλεγμονώδους απόκρισης ενδέχεται να είναι το κλειδί για την επιτυχή θεραπεία της ψωρίασης. Η μείωση της φλεγμονής μειώνει τα σχετιζόμενα με τη νόσο συμπτώματα, όπως είναι η ερυθρότητα, ο κνησμός και το οίδημα. Επίσης, επιβραδύνει την χαρακτηριστική ταχεία ανάπτυξη κερατινοκυττάρων και τη συσσώρευσή τους στην επιφάνεια του δέρματος, που σχηματίζει τις πλάκες.
Διαχείριση της ψωρίασης: ο απώτατος στόχος
Ο δείκτης έκτασης και σοβαρότητας της ψωρίασης (PASI) χρησιμοποιείται για την εκτίμηση των εκβάσεων στις κλινικές δοκιμές για τη νόσο και μετρά το ερύθημα, την απολέπιση και τη διήθηση των ψωριασικών πλακών, καθώς και την έκταση των βλαβών σε κάθε περιοχή του σώματος. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας της ψωρίασης, η αποτελεσματικότητα εκτιμάται βάσει της μείωσης της βαθμολογίας σε σχέση με την αρχική τιμή (όταν ξεκίνησε η θεραπεία).
Το ενδιαφέρον πλέον εστιάζεται στην καθιέρωση του PASI 90 (σχεδόν καθαρό δέρμα) ως απώτατου στόχου της θεραπείας, σύμφωνα με τις συστάσεις των κλινικών κατευθυντήριων οδηγιών και των ρυθμιστικών αρχών.
Κάλυψη των μη ικανοποιούμενων αναγκών στη θεραπεία της ψωρίασης
Υπάρχουν διάφορες διαθέσιμες θεραπείες για την ψωρίαση. Αυτές περιλαμβάνουν τοπικές αγωγές (κρέμες και γέλες), φωτοθεραπεία, συστηματικές κλασσικές και βιολογικές θεραπείες, δηλαδή θεραπείες που επιδρούν σε ολόκληρο το σώμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με μία ανάλυση ερευνών που διεξήχθη από το Εθνικό Ίδρυμα Ψωρίασης σε 5.600 ασθενείς, μεταξύ των ετών 2003-2011, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με ήπια, μέτρια και σοβαρή ψωρίαση δεν ήταν ικανοποιημένοι με τη διαχείριση της νόσου τους.
Εξ αυτού καταδεικνύεται ότι εξακολουθεί να υφίσταται, μια μη ικανοποιούμενη ανάγκη για νέες, πιο αποτελεσματικές θεραπείες.
Θεραπείες που να ενεργούν ταχύτερα και να διαρκούν περισσότερο, όχι μόνο για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, αλλά και για την αντιμετώπιση της υποκείμενης φλεγμονώδους απόκρισης, που είναι ζωτικής σημασίας για το συνολικό όφελος στην υγεία από τη θεραπεία της ψωρίασης.
Νεότερες, καινοτόμες θεραπείες οι οποίες στοχεύουν συγκεκριμένα τις κυτταροκίνες που ενεργοποιούν τη φλεγμονή, όπως η IL-17A, διακόπτοντας τον κύκλο της φλεγμονής στην ψωρίαση, έχουν αναπτυχθεί για την κάλυψη αυτής της μη ικανοποιούμενης ανάγκης. Οι θεραπείες αυτές έχουν επιδείξει θετικά αποτελέσματα στη θεραπεία και τη διαχείριση της ψωρίασης.
