Μήπως απογοητευθήκαμε, βαρεθήκαμε, παραιτηθήκαμε επειδή είμαστε πλέον εμείς υπεύθυνοι για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία μας; Ναι, τα δώρα δεν έρχονται μόνα τους. Το ίδιο συμβαίνει με όνειρα και στόχους.
Πώς θα ξαναφέρουμε ως ενήλικοι τη σιγουριά της επιθυμίας που γίνεται πραγματικότητα; Να συνεχίσουμε να περιμένουμε τον Αγιο Βασίλη ή να γίνουμε εμείς ο Αγιος Βασίλης της ζωής μας; Οχι για χρήματα ή αποκτήματα, αλλά για τη γνώση ότι μπορούμε να ζητήσουμε και να υλοποιήσουμε. Κι αν δεν έχουμε μαγικές δυνάμεις να αλλάξουμε τα πάντα, έχουμε τουλάχιστον τον έλεγχο των στόχων και των πράξεών μας.
Από πότε έχουμε να ζητήσουμε κάτι από καρδιάς, με την πίστη ότι θα το καταφέρουμε; Πιστεύουμε ότι το αξίζουμε; Μεγαλώσαμε πια για να συνδέουμε τα «θέλω» μας με εντυπωσιακές ιδέες και όχι με αυθεντικές επιθυμίες και αξίες. Αν δεν ξέρουμε πώς θα ήταν αν ήμαστε, είχαμε, κάναμε όσα θέλαμε, μπορεί τα δώρα που ζητάμε να είναι άστοχα ή αντιφατικά. Γιατί όχι ένα γράμμα στον Αγιο, όπου θα τα περιγράφουμε με ακρίβεια για να μην μπερδεύεται; Αν δεν έχουμε ό,τι θέλουμε, ίσως φταίει ότι δεν ξέρουμε καν τι είναι αυτό.
Ως Αγιοι Βασίληδες χρειαζόμαστε στη συνέχεια καρδιά και έμπνευση. Ποιος είναι ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα; Εχουμε σχέδιο και εναλλακτικές; Πότε ανεβαίνουμε στο έλκηθρο; Ποια ξωτικά θα μας βοηθήσουν;
Εμείς αποφασίζουμε αν θα παραδίδουμε δώρα όλο τον χρόνο.