Την προειδοποίηση απηύθυνε το Αμερικανικό Πρόγραμμα Υγιούς Κολύμβησης, σε συνεργασία με το Κέντρο Πρόληψης Ασθενειών, το Συμβούλιο Ποιότητας Νερού και Υγείας και το Εθνικό Ιδρυμα Κολύμβησης σε Πισίνες, σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του βρετανικού Independent.

Η κυρίαρχη σύνδεση των κόκκινων ματιών με το χλώριο αποδεικνύει πόσο συνηθισμένη είναι αυτή και άρα, πόσο συχνά ερχόμαστε σε επαφή με ούρα όταν κολυμπάμε σε πισίνες. Υπάρχουν, άλλωστε, διάσημοι αθλητές που έχουν παραδεχθεί δημοσίως τη... διαρροή. Ο λόγος για τον ολυμπιονίκη Μάικλ Φελπς και τον Ράιαν Λόχτε, οι οποίοι είχαν ομολογήσει ότι έχουν υποπέσει στο ολίσθημα.
Πάντως, ο ερεθισμός των ματιών είναι μόνο μια μικρή παρενέργεια της αντίδρασης χλωρίου και ούρων και σε μικρότερο βαθμό με ιδρώτα και σκόνη. Πρόσφατη έρευνα απέδειξε ότι η αντίδραση του χλωρίου με δύο χημικά των ούρων, της ουρίας και του ουρικού οξέος, δημιουργεί δύο δηλητηριώδη αέρια τα οποία μπορούν να πλήξουν τους πνεύμονες, την καρδιά και το κεντρικό νευρικό σύστημα των ανθρώπων. Πάνω από όλα, το χλώριο δεν σκοτώνει μερικά από τα χειρότερα μικρόβια αρκετά γρήγορα, ώστε να προλάβει ενδεχόμενες μολύνσεις. Για παράδειγμα, το κρυπτοσπορίδιο μπορεί να ζήσει σε πισίνες με χλώριο για αρκετές ημέρες. Παρά την εκτεταμένη χρήση χλωρίου, έχουν αυξηθεί σημαντικά οι ασθένειες που σχετίζονται με πισίνες αναψυχής, ενώ περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν εμφανίσει διάρροια λόγω νερού που κατάπιαν από πισίνες, πάρκα και σιντριβάνια. Πώς όμως καταλήγουν αυτά τα μικρόβια σε πισίνες; Επειδή, εκτός από ούρα, κάποιοι κολυμβητές φαίνεται ότι αφήνουν πίσω τους και ίχνη διάρροιας. Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ένας ελεγκτής που θα επιβλέπει τα σωματικά υγρά των κολυμβητών στις πισίνες. Γι’ αυτό ο ασφαλέστερος τρόπος είναι η κολύμβηση να γίνεται είτε με γυαλάκια είτε με τα μάτια και το στόμα ερμητικά κλειστά.