Οι «μπουκίτσες» αυτές ήταν ουσιαστικά ο «συνδετικός κρίκος» με τις ιδιαίτερα ικανοποιητικές (αν και παχυντικές) διατροφικές συνήθειες του παρελθόντος, δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Λίνε Χίλερσνταλ, από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.
«Η έρευνά μου υποδηλώνει ότι αν θέλει κανείς να βελτιώσει τις πιθανότητες επιτυχημένου και μόνιμου αδυνατίσματος, διατηρώντας ταυτοχρόνως την ποιότητα της ζωής του, είναι απαραίτητο να βρει έναν συνδετικό κρίκο με τον παλαιότερο, ανθυγιεινό τρόπο ζωής του», επισήμανε.
Η δρ Χίλερσνταλ βασίζει τα συμπεράσματά της σε συνεντεύξεις με 32 ασθενείς, οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε χειρουργική μείωση του μεγέθους του στομάχου τους.
Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε τέτοιου είδους εγχειρήσεις για να αδυνατίσουν, αδυνατούν μετά το χειρουργείο να καταναλώσουν μεγάλες ποσότητες τροφής, διότι το νέο πεπτικό τους δεν τις αντέχει.
Έτσι, είναι αναγκασμένοι να τρώνε μικρές ποσότητες σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Επιπλέον, δεν μπορούν να καταναλώνουν ούτε μεγάλες ποσότητες από λίπη, ζάχαρη και φυτικές ίνες, διότι επίσης προκαλούν ενοχλήματα στο μικρότερο στομάχι τους.
Γενικά, δηλαδή, η μετεγχειρητική διατροφή τους είναι πολύ διαφορετική από την προεγχειρητική και για μερικούς ασθενείς «αυτό μοιάζει με μαρτύριο», πρόσθεσε η δρ Χίλερσνταλ.
Όπως διαπίστωσε, πολλοί ασθενείς αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα βάζοντας στην διατροφή τους τις «μπουκίτσες», δηλαδή μικρές ποσότητες από τις πιο αγαπημένες τους λιχουδιές, οι οποίες τους βοηθούν να ικανοποιούν τις γευστικές ανάγκες τους, δίχως να υπονομεύουν την νέα τους κατάσταση.
Η δρ Χίλερσνταλ εκτιμά ότι αυτός ο «στρατηγικός ελιγμός» μπορεί να διδάξει πολλά σε όσους παλεύουν με τα κιλά τους, είτε έχουν χειρουργηθεί είτε όχι.