Η τεχνική που επινόησαν μοιάζει πολύ με την απευαισθητοποίηση που εφαρμόζεται στους πάσχοντες από αλλεργίες και ουσιαστικά βασίζεται στην μετατροπή των επιθετικών κυττάρων του οργανισμού σε προστατευτικά.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο τύπου 1 διαβήτης, η νόσος του Grave και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, προκαλούνται από τις επιθέσεις του ίδιου του ανοσοποιητικού σε υγιείς ιστούς του σώματος, οι οποίοι διαφέρουν αναλόγως με το νόσημα.
Στον τύπου 1 διαβήτη λ.χ. θύμα της επίθεσης του ανοσοποιητικού είναι τα βήτα-κύτταρα του παγκρέατος, ενώ στην σκλήρυνση κατά πλάκας το «περίβλημα» των νευρικών ινών, η μυελίνη ουσία.
Οι επιθέσεις αυτές γίνονται κατά λάθος, επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα εκλαμβάνει τους συγκεκριμένους ιστούς ως ξένους και προσπαθεί να τους καταστρέψει.
Την διαδικασία αυτή κατάφεραν να σταματήσουν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι με τη χορήγηση των θραυσμάτων των πρωτεϊνών που φυσιολογικά είναι ο στόχος των επιθέσεων του ανοσοποιητικού, το λάθος αυτό μπορεί να διορθωθεί.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως η σταδιακή αύξηση των εγχεόμενων πρωτεϊνικών θραυσμάτων οδηγεί σε σταδιακή διόρθωση των βλαβών.
Η όλη έρευνα δημοσιεύεται σήμερα στην επιθεώρηση «Nature Communications».
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Πειραματικής Παθολογοανατομίας δρα Ντέιβιντ Ράιθ, ανέλυσαν στο εργαστήριο κύτταρα του ανοσοποιητικού για να εντοπίσουν ποια γονίδια και πρωτεΐνες ενεργοποιούνται και αδρανοποιούνται με την ειδική αντιγονική ανοσοθεραπεία που δοκίμασαν.
Έτσι ανακάλυψαν αλλαγές στην γονιδιακή έκφραση που εξηγούν την μετατροπή των επιθετικών κυττάρων σε προστατευτικά, με ταυτόχρονη διατήρηση της ικανότητας του ανοσοποιητικού να καταπολεμά τους αληθινούς εχθρούς του οργανισμού, δηλαδή τους ιούς και τα βακτήρια.