Πρακτικά, το νέο εύρημα σημαίνει πως «ο ίδιος άνθρωπος έχει διαφορετική ανοσοποιητική λειτουργία όταν αισθάνεται περισσότερο ή λιγότερο αισιόδοξος», λέει η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Σούζαν Σέγκερστρομ, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκυ.
Από το 2001 έως το 2005, η δρ Σέγκερστρομ και οι συνεργάτες της έπαιρναν συνεντεύξεις από 124 φοιτητές της Νομικής Σχολής του πανεπιστημίου, ρωτώντας τους πόσο αισιόδοξοι ένιωθαν για τις επιδόσεις τους στις επικείμενες εξετάσεις τους.
Επιπλέον, τους έκαναν έγχυση με μία ουσία (αντιγόνο) που προκαλούσε την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να δημιουργηθεί ένα εξογκωματάκι στο δέρμα τους. Όσο πιο μεγάλο ήταν το εξόγκωμα, τόσο πιο έντονη ήταν η αντίδραση του ανοσοποιητικού τους.

Όπως γράφουν οι ερευνητές στο τεύχος Μαρτίου της επιθεωρήσεως «Psychological Science», η ανοσοποιητική αντίδραση ήταν πολύ πιο ισχυρή κάθε φορά που ένας φοιτητής ή φοιτήτρια δήλωνε μεγαλύτερη αισιοδοξία, ενώ αντιθέτως εξασθενούσε κάθε φορά που δήλωναν απαισιοδοξία.
Ο δρ Τζαίημς Μαντού, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Μέισον, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, λέει ότι τα νέα ευρήματα αποτελούν μία ακόμα απόδειξη για την δύναμη της αισιοδοξίας και της θετικής σκέψης.
«Αν και είναι πολύ δύσκολο να εξάγει κανείς συμπεράσματα από μία μεμονωμένη μελέτη, η παρούσα αποτελεί μία ακόμα ένδειξη για το ότι έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που σκεφτόμαστε», εξηγεί.
Και προσθέτει πως άλλες μελέτες έχουν συσχετίσει την αισιοδοξία με υιοθέτηση πιο υγιεινών συνηθειών, με καλή υγεία της καρδιάς και τελικά με την μακροζωία.