Η Δρ Λήδα Χατζή από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης και οι συνεργάτες της μελέτησαν στοιχεία από μακροπρόθεσμη μελέτη στην οποία είχαν λάβει μέρος 540 μητέρες και τα παιδιά τους.
Όταν τα παιδιά ήταν εννέα μηνών, οι ερευνητές ρώτησαν τις μητέρες για την έναρξη του θηλασμού και τη διάρκεια του. Το ίδιο έγινε όταν τα παιδιά ήταν πια 18 μηνών. Ψυχολόγοι μελέτησαν επίσης τις γνωσιακές ικανότητες των παιδιών, την γλωσσική και κινητική τους ανάπτυξη, σε ηλικία 18 μηνών.
Το 89% των παιδιών είχε θηλάσει και εξ αυτών το 13% είχε θηλάσει λιγότερο από έναν μήνα, το 52% από έναν έως έξι μήνες και το 35% περισσότερους από έξι μήνες.
Τα παιδιά που είχαν θηλάσει, ανεξαρτήτως διάρκειας, είχαν γενικότερα υψηλότερο σκορ στην γνωστικότητα, την επικοινωνία και τους λεπτούς κινητικούς χειρισμούς, από τα παιδιά που δεν είχαν θηλάσει.
Φυσικά, τα σκορ των παιδιών που είχαν θηλάσει περισσότερους από έξι μήνες, ήταν καλύτερα από όλων των άλλων ομάδων, ως προς την γνωστικότητα, την επικοινωνία και τον κινητικό συντονισμό.
Για παράδειγμα, στην γνωστικότητα με φυσιολογικό σκορ το 100, τα νήπια που δεν είχαν θηλάσει ποτέ είχαν σκορ 97, κατά μέσο όρο ενώ όσα είχαν θηλάσει πάνω από έξι μήνες είχαν σκορ 104.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι, η Δρ Χατζή και οι συνεργάτες της δήλωσαν απογοητευμένοι από τα επίπεδα του θηλασμού στην Ελλάδα, τα οποία χαρακτήρισαν ως χαμηλά. «Μας εξέπληξαν τα χαμηλά επίπεδα του μητρικού θηλασμού, παρά την προσπάθεια της Πολιτείας να προάγει τον θηλασμό ως την βέλτιστη πρακτική για το βρέφος», επεσήμανε η Δρ Χατζή.
Ο Δρ Δημήτρης Χριστάκης, καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και διευθυντής του Κέντρου για την Υγεία, τη Συμπεριφορά και την Ανάπτυξη του Παιδιού στο Ινστιτούτο Έρευνας Παίδων του Σιατλ σχολιάζει ότι «τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα για τα οφέλη του θηλασμού. Σ’ αυτό που θα πρέπει από τούδε και στο εξής να επικεντρωθούμε είναι, η εδραίωση του θηλασμού στον πρώτο ζωής του παιδιού».
Σύμφωνα με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο αποκλειστικός θηλασμός (δηλαδή χωρίς τεχνητό γάλα ή στέρεες τροφές), θα πρέπει να εφαρμόζεται τουλάχιστον το πρώτο εξάμηνο της ζωής του παιδιού και στη συνέχεια να συνδυάζεται με στέρεες τροφές μέχρι την ηλικία των δύο ετών.