Το επακόλουθο ήταν να δυσκολεύονται να εκτελέσουν λεπτομερείς εργασίες και να εντοπίζουν λάθη.
Αντιθέτως, όσοι είχαν «τσιμπήσει» στο γραφείο ήταν νοητικά οξύτεροι. Και η διαφορά δεν αποδίδεται στο τι έφαγαν και τι ήπιαν, διότι και οι δύο ομάδες είχαν φάει παρόμοιο φαγητό και καμία δεν είχε καταναλώσει αλκοόλ.
Ωστόσο, οι εθελοντές που είχαν βγει εκτός εργασιακού χώρου για να φάνε επέστρεψαν στα καθήκοντά τους πιο χαλαροί και σε καλύτερη ψυχική διάθεση.
Τα ευρήματα αυτά, γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «PLoSOne», υποδηλώνουν ότι το μεσημεριανό γεύμα πρέπει να προσαρμόζεται στις εργασιακές απαιτήσεις και στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα από το διάλειμμα.
«Για παράδειγμα, οι μειωμένες νοητικές επιδόσεις αποτελούν μειονέκτημα σε επαγγέλματα που απαιτούν μεγάλη προσοχή για να αποφεύγονται τα λάθη, όπως αυτά σε εργαστήρια και εργοστάσια ή στην αριθμητική επεξεργασία», γράφουν.
«Η χαλάρωση, όμως, μπορεί να αποτελεί πλεονέκτημα για επαγγέλματα που απαιτούν δημιουργικότητα», προσθέτουν.