Μετά την ανάληψη καθηκόντων από τον καλλιτεχνικό διευθυντή, κ. Γιάννη Παρασκευόπουλο, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας προετοίμασε με πολύ σεβασμό για το κοινό μια παράσταση αποκλειστικά δικής του παραγωγής.
Η παράσταση προτείνει μια νέα προσέγγιση του τρόπου με τον οποίο ανεβαίνουν οι παραστάσεις για παιδιά. Έναν τρόπο, που κινητοποιεί τη φαντασία των μικρών μας θεατών. Προτείνοντας μια νέα αισθητική, στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα πιο ζωντανό κι απαιτητικό κοινό.
Γενική είσοδος 6€
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: στα γραφεία ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας/Δευτέρα ως Παρασκευή, ώρες 7π.μ. – 3μ.μ.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κείμενο:Γεβγκένι Σβαρτς
Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη – Ρούκ
Σκηνοθεσία: Πάνος Δεληνικόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Φανή Σκουλίκιδη-Μπουκουβάλα
Κίνηση: Σοφία Παπανικάνδρου
Μουσική– στίχοι τραγουδιών: Χρήστος Συκιώτης
Φωτισμοί: Ελένη Χούμου
Βοηθός Σκηνοθέτη:Αρετή Πολυμενίδη
Βοηθός Σκηνογράφου: Δημήτρης Γεωργόπουλος
Δραματουργία κειμένου:Πάνος Δεληνικόπουλος, Αρετή Πολυμενίδη
Κατασκευή σκηνικού: Λυκοστράτης Διονύσης
Φωτογραφίες:Τάσος Θώμογλου
Επικοινωνία:Κατερίνα Γρηγοριάδου
Παίζουν
Γιώργος Αντωνόπουλος (Λανσελότος), Μαρία Καραγκιοζίδου (Γάτος), Κωνσταντίνος Λιάρος (Χένρυ), Λία Μπάστα (Έλσα), Ευτυχία Σπυριδάκη (Δήμαρχος), Εύα Φρακτοπούλου (Δράκος), Γιώργος Χριστοφορίδης (Καρλομάγνος)
Το έργο
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρξε μια πόλη, κάπου στο παραμύθι. Σ’ αυτή την πόλη άρχοντας ήταν ένας Δράκος. Και κάθε χρόνο απαιτούσε να του θυσιάσουν το πιο όμορφο κορίτσι. Τόσα πολλά χρόνια καταπίεζε ο Δράκος αυτή την πόλη, που ακόμα κι η Έλσα –η κοπέλα που πρόκειται να θυσιαστεί τη φετινή χρονιά- μα κι ο πατέρας της ο Καρλομάγνος, πιστεύουν πως έτσι πρέπει να γίνει. Και σα να μην έφτανε ο Δράκος, η πόλη διοικείται από έναν δήμαρχο ο οποίος φέρει όλες τις νευρικές και παρανοϊκές νόσους που γνωρίζει η επιστήμη και το μακιαβελικό γιο του, το Χένρυ. Ο μόνος που φαίνεται να μην μπορεί να συμφιλιωθεί με το τρέχον statusquo, είναι ο γάτος της Έλσας, ο οποίος δεν αρκείται να εκδηλώνει την πολιτική του ανυπακοή νιαουρίζοντας, αλλά μιλάει κιόλας.
Μέχρι που κάποια στιγμή φτάνει στην πόλη ένας νεαρός, που αυτοσυστήνεται ως Λανσελότος. Ένας αυτόκλητος σωτήρας ο οποίος –αφού βρισκόμαστε κάπου στο παραμύθι- θα ερωτευτεί την Έλσα και θα αναλάβει να προκαλέσει το δράκο σε μονομαχία. Για να σώσει το κορίτσι από την απαίσια μοίρα του και να χαρίσει στην πόλη την πολυπόθητη ελευθερία της.
Την πολυπόθητη ποια;
Ο Σβαρτς παραδίδει μια μοντέρνα αλληγορία για τον ολοκληρωτισμό, για την ατομική και τη συλλογική ευθύνη, για τα συστατικά ψεύδη, που υιοθετεί μια κοινωνία για να μην διαταράξει την κανονικότητα και την ησυχία της, για τη στρεβλότητα που γίνεται καθολικά αποδεκτή κοινωνική συνιστώσα όταν εμπεδωθεί. Και κυρίως για το ποιες είναι οι αντοχές μιας ελευθερίας που δε συνοδεύεται από την ευθύνη της διαφύλαξης και της διαχείρισής της. Απηχώντας τη ρήση του Μπρεχτ από το Γαλιλαίο του: «Αλίμονο στην χώρ, που έχει ανάγκη από ήρωες».
Η παράσταση
Η παράσταση επιδιώκει να συνομιλήσει με το παιδικό κοινό, χωρίς ενήλικες προκαταλήψεις, χωρίς αισθητικές και νοηματικές εκπτώσεις. Μην ξεχνώντας πως απευθύνεται σε παιδιά –γι αυτό και βασίζεται κατεξοχήν στη μουσική, το τραγούδι και την κίνηση- προσπαθεί να μην ολισθήσει σε εύκολες λύσεις. Εξ ου και φέρει δύο ιδιαιτερότητες. Πρώτη, μέσα από απλές δράσεις θεατρικού παιχνιδιού εμπλέκει τα παιδιά στην εξέλιξή της κομβικής σκηνής της μάχης μεταξύ Δράκου και Λανσελότου. Και δεύτερη, καταλήγει σε τρία διαφορετικά φινάλε, ζητώντας από τους νεαρούς θεατές να αναστοχαστούν και να αποφασίσουν ποια θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι κατά τη γνώμη τους η έκβαση των πραγμάτων.
Άλλωστε το θέατρο είναι ο κατεξοχήν χώρος που ξεδιπλώνονται όχι αναγκαιότητες αλλά ενδεχόμενα. Που η πορεία των πραγμάτων δεν είναι νομοτελειακή, αλλά δυναμική. Γιατί τα θεατρικά πρόσωπα δημιουργούν την ιστορία και δεν την υφίστανται απλώς. Ακριβώς όπως συμβαίνει –ή θα όφειλε να συμβαίνει- και στην Ιστορία εν γένει.
Πάνος Δεληνικόπουλος
Έγραψαν για την παράσταση
……Το έργο του συγγραφέα Γεβγκένι Σβαρτς (1896-1958) είναι μια αλληγορία κατά του ολοκληρωτισμού σε όλες τις μορφές του. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία το 1944 σε μια εποχή κατάρρευσης του ναζισμού, αλλά συγχρόνως και εγκαθίδρυσης του σταλινισμού. Εξαιτίας του πολύσημου χαρακτήρα του το έργο λογοκρίθηκε και απαγορεύτηκε στη σταλινική Ρωσία.
Τον «Δράκο» του Σβάρτς επέλεξε να ανεβάσει για τη φετινή θεατρική περίοδο η παιδική σκηνή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας σε σκηνοθεσία του Πάνου Δεληνικόπουλου. Η παράσταση αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του κλασικού αυτού έργου του Σβαρτς, κατάλληλη για παιδιά των μεγάλων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να την παρακολουθήσουν και μικρότερα παιδιά ακόμα και του Νηπιαγωγείου.
Γιατί προτείνουμε την παράσταση; Πρώτα από όλα για το περιεχόμενο και τα δραματουργικά χαρακτηριστικά του θεατρικού κειμένου…………Τα παιδιά στο έργο θα κατανοήσουν τους μηχανισμούς χειραγώγησης των μαζών, θα συνειδητοποιήσουν την αξία του ηρωισμού αλλά και την αιώνια προσπάθεια καπηλείας των ηρώων, θα μυηθούν στην αξία της αγάπης και θα αφυπνιστούν ως προς τη σημασία της προσωπικής ευθύνης για την αντιμετώπιση του κοινωνικού αυταρχισμού.
Η ποιότητα της θεατρικής φόρμας και της θεατρικής διδασκαλίας συνιστούν τον δεύτερο λόγο για τον οποίο προτείνουμε τη συγκεκριμένη παράσταση. …….. Γενικά, η όλη παραγωγή είναι πολύ καλά οργανωμένη και καλλιτεχνικά άρτια.
Η παιδική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός με την παράσταση του «Δράκου» και ασφαλώς αυτό χρεώνεται και στον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του στον Γιάννη Παρασκευόπουλο. Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Η επιλογή του Δράκου του Σβαρτς έρχεται να ανοίξει ακόμα μεγαλύτερους δρόμους αναζήτησης».
Και μην ξεχνάμε ότι ο χειρότερος δράκος βρίσκεται μέσα μας κι αυτόν πρέπει να μάθουμε να σκοτώνουμε.
Νικόλαος Γραίκος,
Οργανωτικός Σ.Ε.Ε. 3ου ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Κ. Μακεδονίας
Θέλω πρώτα να σας συγχαρώ για την παράσταση του «Δράκου».
Είναι από αυτά τα έργα που έχουν γραφτεί για ανήλικα παιδιά και είναι τόσο πλούσια σε νοήματα και μηνύματα που οφείλουν να τα παρακολουθήσουν και οι ενήλικες. Είναι έργα κλασικά, αφού το θέμα και η προσέγγιση αγγίζει το σήμερα και μάλλον και το αύριο.
Διαπραγματεύεται προβλήματα του ανθρώπου και της κοινωνίας και καθηλώνει τον θεατή, γιατί ανακαλύπτει ότι είναι και δικό του πρόβλημα το πρόβλημα του ήρωα. Αλλά κι αν ακόμα δεν βρει τη λύση, τουλάχιστον όπως τη σκέφτεται, του ξεδιπλώνει την προβληματική κατάσταση, την βλέπει από μια αποστασιοποιημένη ματιά και του ανοίγει τον δρόμο της κριτικής σκέψης. Η θεατρικότητα και η ζωντάνια των ηθοποιών, η παιχνιώδης κίνηση και η διάδραση με το κοινό κάνουν το έργο ενδιαφέρον και ελκυστικό για τα παιδιά σε όλη του τη μεγάλη διάρκεια.
Παπαγεωργίου Αικατερίνη Συντονίστρια Εκπαιδευτικού ’Εργου 3ου ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Κεντρικής Μακεδονίας
Η μικρή ξετρελάθηκε με την παράσταση και ιδιαιτέρως με το δράκο…Έκανε πολλές ερωτήσεις στη διάρκεια της αποχώρησής μας…Αλλά κατάλαβε και πήρε πολλά. Κι όταν εγώ της έκανα ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της αποχώρησης μας…Αλλά κατάλαβε και πήρε πολλά…Και όταν εγώ έκανα ερωτήσεις εξεπλάγην. Γιατί μου είπε ότι: ο δράκος είναι μέσα μας μαμά…Αυτός μας κάνει να είμαστε κακοί άνθρωποι και να μη συμπεριφερόμαστε σωστά…μπράβο…ειλικρινά μπράβο... και χάρηκα. Γιατί τα παιδιά μας λαμβάνουν μηνύματα, που εμείς παλιότερα μπορεί να μην τα καταλαβαίναμε στην ηλικία των 5 ετών…τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλύτερη ευστροφία από εμάς τότε…περισσότερα ερεθίσματα…μπράβο και πάλι μπράβο…
Ολίνα Κούτρα, μητέρα 5χρονου μέλους ομάδας θεατρικού εργαστηρίου ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας
Εκπληκτική παράσταση, με πολλά μηνύματα για μικρά και μεγάλα παιδιά!!! Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και ευχόμαστε καλή επιτυχία! Το αξίζει με το παραπάνω!!!
Μητέρα μικρού μέλους ομάδας θεατρικού εργαστηρίου ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας
Η μικρή μου πάντως ενθουσιάστηκε! Είπε μαμά ήταν τέλεια παράσταση! Κάτι παραπάνω ξέρουν τα παιδιά, ευχαριστούμε για την πρόσκληση!!
Μητέρα μικρού μέλους ομάδας θεατρικού εργαστηρίου ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας
