Είναι μερικά που σε τρελαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δη στον αθλητισμό. Και αυτά είναι άμεσα εξαρτώμενα από την πολιτική ηγεσία. Και στην προκειμένη περίπτωση μιλάω για τον Λευτεράκη τον Αυγενάκη. Πιθανόν να είναι ο χειρότερος υπουργός (υφυπουργός για την ακρίβεια του λόγου) της Κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία κατά τα άλλα και σαν γενική εικόνα έδειξε πολύ καλά αντανακλαστικά.
Θα με ρωτήσετε «τί έκανε ο Λευτεράκης και τα βάζω μαζί του». Αυτό ακριβώς. Δεν έκανε τίποτα για το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα περιοριστώ μόνο σ΄ αυτό, λόγω των τελευταίων γεγονότων. Μιλάμε για μεγάλη ανυπαρξία ή για κάποιους άλλους σκόπιμη απουσία προς όφελος κάποιων άλλων …δυνάμεων. Όπως και να΄χει, είναι δεδομένο πως πλήττεται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκτός κι αν θεωρούμε «ελληνικό ποδόσφαιρο» μόνο την Superleague1!!!
Θεωρώ ότι η απόφαση που πήρε η διοίκηση της Superleague2 να αναβάλει την πρεμιέρα των αγώνων του πρωταθλήματος ήταν απόλυτα σωστή. Γιατί ο εν λόγω συνεταιρισμός δεν φταίει σε τίποτα από όλα αυτά που προηγήθηκαν και οδήγησαν στην απόφαση της αναβολής.
Επίσης θεωρώ πολύ σωστή και την αντίδραση του Προέδρου της Λάρισας Αλέξη Κούγια που ζήτησε την αναβολή της 1ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, μετά την δικαίωση της Ζακύνθου που το Διαιτητικό Δικαστήριο την δίνει το δικαίωμα να αγωνιστεί στην Superleague2.
Εκείνο που είναι «φοβερό» και αποτελεί πρόβλημα και προκαλεί ερωτήματα, είναι η εφαρμογή του (εκάστοτε) νόμου και η αντίστοιχη ερμηνεία του. Δηλαδή η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ) «διάβασε» αλλιώς το νόμο και δεν έδωσε αδειοδότηση στην Ζάκυνθο και την Παρασκευή το Διαιτητικό Δικαστήριο βασιζόμενο στις ίδιες διατάξεις του νόμου, δικαίωσε την ομάδα του νησιού του Ιονίου και την επιτρέπει να αγωνιστεί στην Superleague.
Δηλαδή αυτά τα πράγματα δεν χωρούν σε κοινό νου!!! Και αν ένας νοήμων άνθρωπος τα λάβει …σοβαρά υπόψιν, μπορεί να χάσει και την λογική του!!!
Όμως η «τρέλα» δεν σταματάει εδώ. Από την διοίκηση της Superleague2 αποφασίστηκε στην σημερινή (επα)κλήρωση του πρωταθλήματος, εκτός από την Ζάκυνθο, να μπει στην κληρωτίδα και η Καβάλα, άσχετα αν ακόμα δεν απευθύνθηκε για τον ίδιο λόγω με την Ζάκυνθο, στο Διαιτητικό Δικαστήριο. Θα σκέφθηκαν οι άνθρωποι πως αν είναι να ακυρώνουμε εκ νέου την πρεμιέρα του πρωταθλήματος και ξανά μανά κληρώσεις κ.λ.π., ας βάλουμε και την Καβάλα να παίξει στην κατηγορία για να γίνουν οι ομάδες 34 και να κατανεμηθούν ισομερώς στους δύο ομίλους.
Και όλα αυτά υπό την θέα του υφυπουργού Αθλητισμού. Με όλα αυτά τα οξύμωρα που συμβαίνουν, δεν θα έπρεπε να πάρει θέση και να κινηθεί αποτελεσματικά για να σώσει την αξιοπιστία τόσο του ίδιου και της Κυβέρνησης, όσο και του ίδιου του ποδοσφαίρου; Με όλα αυτά δεν είναι λογικό κάποιοι, λίγοι ή πολλοί, να κάνουν λόγο για εξυπηρέτηση «βαθύτερων» συμφερόντων;
Ένα άλλο ερώτημα είναι η δυνατότητα συμμετοχής της Καβάλας στο πρωτάθλημα. Αυτήν την στιγμή δεν διαθέτει ποδοσφαιριστές από το μέχρι πρότινος επαγγελματικό της τμήμα. Η μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε. Άρα θα αγωνιστεί, προφανώς, με εκπαιδευόμενους ποδοσφαιριστές που έχει στην δύναμή της. Δηλαδή με ερασιτέχνες…
Και επειδή έχω …σατανικό μυαλό, κάνω την εξής σκέψη:
Μέχρι την επόμενη μεταγραφική περίοδο (Ιανουαρίου) αναμένεται να γίνουν επτά (7) αγωνιστικές. Αν είναι τυχερή στην κλήρωση, θα της τύχει το ρεπό της σ΄ αυτές τις πρώτες αγωνιστικές. Επιπλέον βάλτε και δύο, τρεις αγωνιστικές λόγω … κρουσμάτων κορωνοιού, μιας και το επιδημιολογικό φορτίο είναι στα ύψη, θα έχει χρεωστούμενα παιχνίδια από το νέο έτος και μετά.
Άρα θα παίξει τρεις, τέσσερις αγώνες με ερασιτέχνες και ότι αποκομίσει από βαθμολογικής άποψης, μέχρι να παρουσιάσει ένα καινούργιο αγωνιστικό πρόσωπο με μεταγραφές τον Γενάρη.
Στο κάτω, κάτω ο μοναδικός στόχος που έχουν στην Καβάλα είναι η παραμονή στην Superlague2, όσο αυτός είναι εφικτός με δεδομένη την σημερινή, τραγική, κατάσταση που βρίσκεται.
Και όλα τα παραπάνω καλούνται να τα «πληρώσουν» οι υγιείς ομάδες όπως είναι η Βέροια. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτή η αναστάτωση επηρεάζει και τις άλλες ομάδες, ιδιαίτερα στο αγωνιστικό τους μέρος. Μια παρατεταμένη προετοιμασία, με μεταπτώσεις στην ψυχολογία από την απρόβλεπτη αναβλητικότητα των επίσημων υποχρεώσεων.
