Όμως για πιο πρωτάθλημα και πιο ελληνικό ποδόσφαιρο μιλάμε; Δε βλέπετε τι γίνεται; Μόνο η Superleague1 και από κει και πέρα το χάος. Μια Superleague που βασίζεται στην συντριπτική της πλειοψηφία, σε αλλοδαπούς παίκτες. Άλλωστε είχε άδικο τα όσα είναι ο ομοσπονδιακός μας προπονητής; Απεναντίας έχει μεγάλο δίκαιο!!!
Το κουμάντο, για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι το κάνουν οι παράγοντες της Superleague1 ή για την ακρίβεια οι τέσσερις «μεγάλοι». Έχει πλάκα τώρα να μου πουν κάποιοι ότι οι «μεγάλοι» είναι πέντε, για να συμπεριλάβουμε και τον Άρη. Να σας πω κάτι; Ο Άρης σαν …Άρης, με την ιστορία που έχει, ναι να είναι στους «μεγάλους». Όμως ένας Άρης με την εμβέλεια του …Καρυπίδη, δεν μπορεί να λέγεται «μεγάλος». Άλλα τα «μεγέθη»…
Ας επανέλθω στην ουσία. Οι «μεγάλοι» κάνουν κουμάντο. Κόβουν και ράβουν και τα φτιάχνουν όπως θέλουν αυτοί. Οι θεσμοί (Πολιτεία και ΕΠΟ) πάνε …περίπατο. Δηλαδή είναι σοβαρά πράγματα αυτά να βγαίνει απευθείας μόνο μία ομάδα από τις τριαντατόσες από την Superleague2 στην Superlague1;
Ας υποθέσουμε ότι η Λαμία κατατάσσεται προτελευταία στη βαθμολογία. Έχει μια δεύτερη ευκαιρία να παραμείνει στα «σαλόνια» δίνοντας αγώνα μπαράζ με τον πρωταθλητή(!!!) του ενός ομίλου της Superleague2.
Δηλαδή μια ομάδα που είναι υποβιβάζεται γιατί προφανώς δεν επένδυσε σωστά, να έχει μια δεύτερη ευκαιρία κόντρα σε μια ομάδα που επένδυσε για να πάρει ένα πρωτάθλημα ανόδου.
Επίσης μία σημαντική συγκριτική παράμετρος είναι και το οικονομικό. Η Λαμία (π.χ.), πήρε κάποια εκατομμύρια από τηλεοπτικά και στοίχημα, ενώ μια ομάδα της Superlague2 κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες και αυτά για πρώτη φορά από το στοίχημα.
Οι δύο αντίπαλοι ενός τέτοιου μπαράζ ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικά μπόνους. Θα έλεγα πως αυτό είναι αθέμιτο. Ο ένας με …πολυβόλο και ο άλλος με …πέτρες!!!
Υπό αυτές τις συνθήκες, πέστε μου εσείς αν μπορεί ένας επενδυτής να δώσει τα ωραία του λεφτουδάκια , μπας και δει την ομάδα του στα «σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Νομίζω πως ελάχιστοι θα είναι αυτοί οι «τρελοί»…
Ένα άλλο που δείχνει την κατάντια αυτών που διοικούν το ποδόσφαιρο και τους θεσμούς. Κάποιες ομάδες, όπως η Καβάλα, ο Ηρόδοτος κ.λπ., δεν πήραν αδειοδότηση για να συμμετάσχουν στο πρωτάθλημα της Superlague2, καθώς οι φάκελοί τους είχαν ελλείψεις και κενά.
Όμως δικαιώθηκαν στα πολιτικά δικαστήρια και συμμετέχουν κανονικά πλέον. Και ερωτώ: Καλά πως είναι δυνατόν να τους δικαιώνει ένα Εφετείο, όταν από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού βρήκε παρατυπίες ακόμη και μετά από ενστάσεις «θεραπείας» όπως λέγονται.
Και αναρωτιόμαστε όλοι: ΗΉ στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε!!!
Ένα άλλο θέμα με τις αποφάσεις των θεσμών, είναι κι αυτό που συνέβη με την ομάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Τρικάλων. Ενώ βρέθηκαν πέντε κρούσματα, εκ των οποίων το ένα είναι ο προπονητής Δημήτρης Πρίντζιος, ο αγώνας κυπέλλου ερασιτεχνών με την Αγριά Βόλου, δεν αναβλήθηκε.
Μα πως άλλοι αγώνες κατά την περίοδο της πανδημίας αναβλήθηκαν (βλέπε την περσινή FootballLeague) και ο συγκεκριμένος δεν γινόταν να αναβληθεί; Πολύ δε περισσότερο όταν μια ομάδα στερείται τον κατευθυντήριο όργανό της σε ένα αγών, όπως είναι ο προπονητής!!!
Και πάνω σ΄ αυτό θέλω να πω το εξής: Κάποιοι παράγοντες του τοπικού ποδοσφαίρου μας κάνουν τον «καμπόσο» για τις δημόσιες σχέσεις που έχουν στα κέντρα εξουσίας που ελέγχουν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της χώρας. Γιατί δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν το δίκαιο αίτημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Τρικάλων;
Δύο τινά υπάρχουν. Ή δεν έχουν την δύναμη ή δεν ενδιαφέρονται…
Η αποχώρηση του Ανδρέα Καλαϊτζίδη από την ομάδα της Μελίκης, έκανε ένα μεγάλο καλό. Κατάφερε να συσπειρώσει την τοπική κοινωνία για να έρθει πιο κοντά στην ιστορική ομάδα του τόπου τους. Τώρα θα πείτε πως η Μελίκη δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Όπως μου είπαν, ποσώς τους ενδιαφέρει αυτό. Με την άριστη επιλογή του Τάκη Τσακαλίδη και την εύρυθμη λειτουργία του συλλόγου, ο στόχος είναι η αξιοποίηση και η «παραγωγή» παικτών.
Έχουν άδικο να σκέφτονται έτσι; Προσωπικά πιστεύω ότι πολύ σωστά κάνουν… Έτσι στην πορεία μπορεί να βρεθεί και κάποιος με την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσει, αρκεί να δει πως κάτι λειτουργεί σωστά!!!
Υ.Γ.: Μετά το κάζο της συνεργασίας του Ανδρέα Καλαϊτζίδη με τον Φίλιππο Μελίκης, χάρηκαν και με το παραπάνω. Τους υπενθυμίζω ότι όποιος γελάει με τον άλλον, στο τέλος δυστυχεί!!!
Το "Κοκτέιλ" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Kερκίδα" της Δευτέρας
