Όμως ο αθλητισμός και ιδιαίτερα αυτός που αναπτύσσεται σε εξωτερικούς χώρους, είναι άδικο να «σφυροκοπείται» τόσο άδικα. Από αρχές Μαρτίου υπάρχει πλήρη αγωνιστική απραξία, εκτός βέβαια την Superleague1, όπου εκεί κάνει κουμάντο η Nova, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και η ΟΥΕΦΑ.

Για τις επαγγελματικές μικρότερες κατηγορίες και βασικά στην χώρα μας, υπάρχει ανυποληψία. Σα να μην υπάρχουν. Ποια η διαφορά στους κινδύνους διασποράς του ιού μεταξύ των ομάδων της Superelague1 με τις ομάδες της Superleague2 και της FootballLeague; Νομίζω καμία…

Αν εξαιρέσουμε την ποιότητα των ποδοσφαιριστών και κάποιων οργανωτικών δομών, θεωρώ πως όλα τα άλλα είναι ίδια. Δηλαδή η σημερινή Βέροια σε τι υστερεί από την Λαμία, τον Απόλλωνα Σμύρνης, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον ΝΠΣ Βόλου κ.λ.π.; Σε τίποτα!!!!   

Και αφού δεν διαφέρουν σε τίποτα, γιατί να μην διεξαχθούν αγώνες με τις ίδιες, ακριβώς προϋποθέσεις με αυτές που ισχύουν στη μεγάλη κατηγορία;  

Υ.Γ.: Το ίδιο ισχύει και για την τις εθνικές κατηγορίες του μπάσκετ, αν και στην περίπτωση αυτή υπάρχουν μεγαλύτεροι κίνδυνοι επειδή είναι κλειστοί χώροι.

Νομίζω αιτία, πέρα από την πολιτική βούληση και σκοπιμότητα, είναι η ανυπαρξία της διοίκησης του συνεταιρισμού της Superleague2-FootballLeague. Ανυπαρξία γιατί από τον Μάρτιο που σταμάτησαν τα πρωταθλήματα δεν μπόρεσε να καταθέσει ολοκληρωμένες προτάσεις και ήταν στο …ήξεις αφίξεις, να πάρει κάθετες αποφάσεις και να κινηθεί δραστικά μη δίνοντας περιθώρια στην κάθε Νίκη Βόλου να βάζει εμπόδια και βασικά να πείσει την πολιτεία για το ορθό των αποφάσεών της.

Αυτή η διοικητική ανυπαρξία του συνδικαλιστικού οργάνου δύο μικρότερων επαγγελματικών κατηγοριών θέτει σε κίνδυνο τόσο τους υγιείς επιχειρηματίες που εμπλέκονται με το ποδόσφαιρο, όσο και των ποδοσφαιριστών και όλων αυτών που συνθέτουν το αθλητικό τμήμα.

Μια ανυπαρξία που προφανώς εξυπηρετεί παράγοντες που κινούνται στα ρηχά νερά (υπάρχει άλλος πιο δεικτικός χαρακτηρισμός) και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να «ψαλιδίσουν» κάθε δαπάνη σε βάρος των εργαζομένων. «Μα δε βλέπεις τι γίνεται… Δεν βγαίνουμε οικονομικά και καταστρεφόμαστε… Τι ζητάτε τώρα εσείς…» λένε προς πάσα κατεύθυνση, όπου έχουν δούναι και λαβείν!!!

Ειδικά τώρα που θα πάρουν και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το στοίχημα, τρίβουν τα χέρια τους!!!

Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από υγιείς οικονομικά παράγοντες. Επιχειρηματίες που επενδύουν χρήματα για το καλό των ομάδων τους και του τόπου τους, και όχι να τα σπαταλούν για την ματαιοδοξία τους. Παράγοντες νοικοκυραίους και όχι ευκαιριακούς που προσδοκούν σε άλλα οφέλη.

Όμως με τον τρόπο και τις μεθόδους που τους χειρίζονται οι «χειριστές», δυστυχώς τους απογοητεύουν και τους απομακρύνουν από το ποδόσφαιρο και τον συλλογικό αθλητισμό.

Το επόμενο δίμηνο δεν θα είναι τόσο εύκολο να επαναφέρεις αθλητές και να τους βάλεις σε αγωνιστικό ρυθμό, όταν μάλιστα οι ποδοσφαιριστές από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο δεν έκαναν προπονήσεις και επανήλθαν, ουσιαστικά, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Τώρα αναγκάζονται να συνεχίσουν για έναν ακόμα μήνα την ρουτίνα της προετοιμασίας και χωρίς αγωνιστικό ρυθμό που είναι απαραίτητος στην δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας και ενός ποιοτικού πρωταθλήματος. Όμως τα «ψαλίδια» από κάποιους παράγοντες είναι ανά χείρας!!!

Ιδιαίτερα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ξεκίνησε και διακόπτεται, και στο οποίο δεν γίνεται η ίδια επαγγελματική δουλειά στις προπονήσεις, ελλοχεύουν μεγάλοι κίνδυνοι τραυματισμών με την επανέναρξη, καλώς εχόντων των πραγμάτων, σε ένα μήνα και κάτι από σήμερα.  

Στην ερασιτεχνικό επίπεδο εντάσσονται και οι ακαδημίες, ιδιαίτερα των μικρών ομάδων. Από την άλλη είναι παράλογο να στοιβάζουμε τα παιδιά σε μικρές σχολικές αίθουσες, να μπαίνουν πενήντα άτομα στα λεωφορεία και να μην μπορούν τα ίδια παιδιά 10, 12, 14 ετών να κάνουν προπόνηση σε ένα γήπεδο μεγάλων διαστάσεων.

Συνοψίζοντας θα πω ότι ο κορωνοϊός είναι υπαρκτός και πρέπει όλοι να είμαστε προσεκτικοί και να τηρούμε τα μέτρα προστασίας που μας συστήνονται. Όμως κορωνοϊός υπάρχει και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά εκεί δεν κλείνει τίποτε. Το ερασιτεχνικό, δυστυχώς, ποδόσφαιρο για το 2020 έχει πεθάνει. 

Το «Κοκτέιλ» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Κερκίδα» της Δευτέρας