Του Κωνσταντίνου Γεωργιάδη

Η πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ είναι πια παρελθόν, δίνοντας τροφή για σκέψη για την επόμενη μέρα και το μέλλον του κινήματος..

Από τη μία έχουμε ένα ..φαβορί δεδομένου και του αποτελέσματος της πρώτης Κυριακής. Τον τωρινό πρόεδρο του κινήματος, αυτόν που σαφώς είχε και καλύτερη.. θέση εκκίνησης έναντι των υπολοίπων.

Από την άλλη όμως, έχουμε μια πραγματικά προοδευτική πρόταση όχι απλά λειτουργίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και της διακυβέρνησης της χώρας..

Μπορεί να υπάρξει σύγκλιση αυτών των δύο..πλεονεκτημάτων που ο κάθε υποψήφιος διαθέτει;

Μπορεί να υπάρξει αυτή η αναγκαία για τη σοσιαλδημοκρατία, διαδικασία σύνθεσης;

Γιατί μην ξεχνάμε, η βασική δύναμη του χώρου, είναι η δυνατότητα συγκλίσεων και σύνθεσης απόψεων μέσω μιας προοδευτικής λογικής γόνιμου διαλόγου και συν-δημιουργίας με προτάσεις και αποφάσεις που θα απορρέουν από τη βάση του κινήματος.

Ο μεν Νίκος Ανδρουλάκης πρέπει να απεμπολήσει το μειονέκτημα (που και ο ίδιος φέρει ευθύνη για αυτό) της μη ορθής οργάνωσης του κινήματος, της μη λειτουργίας του ως..ΠΑΣΟΚ. Ο δε Χάρης Δούκας, διατηρεί το “μειονέκτημα” να είναι πρόσφατα εκλεγμένος ως Δήμαρχος Αθηναίων. Αυτά είναι και τα βασικά ερωτήματα που κυριαρχούν στο δημόσιο διάλογο..

Από τη μία θα πρέπει το κίνημα να αντέχει στους όποιους τριγμούς θα φέρνει η αυτοδιοικητική δράση του ηγέτη του, από την άλλη δε γίνεται να συνεχίσει με αυτή τη (μη) κινηματική λογική δράσης.. τη μη επαφή του με την κοινωνία, με τα λαϊκά στρώματα...

Επιπρόσθετα στα παραπάνω; ότι πλέον ξεκάθαρα, υπάρχουν και άλλοι “δυνατοί” παίκτες στο κίνημα. Άνθρωποι που προσφέρουν τον αναγκαίο πλουραλισμό προσεγγίσεων αλλά και εμπειρία σε πολλαπλά επίπεδα, εντός και εκτός χώρας. Υπάρχει η δυνατότητα συγκρότησης μια ισχυρής κοινοβουλευτικής ομάδας ακόμα και αν υπάρχουν ιδιαιτερότητες ως προς την παρουσία του προέδρου του στη Βουλή ( που μεταξύ μας, στο σύγχρονο κόσμο των social media, μικρή σημασία έχει σε θέματα επικοινωνίας! )

Τέλος, υπάρχει ένα δεδομένο που ακόμα δεν έχει μπει στη συζήτηση : Το ΠΑΣΟΚ, στην ιδεολογική του βάση, πρεσβεύει την αποκέντρωση, την ενίσχυση των τοπικών πρωτοβουλιών, την ανάπτυξη της επαρχίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης: “«Η αποκέντρωση και η λαϊκή συμμετοχή, η Αυτοδιοίκηση και η αξιοποίηση της λαϊκής πρωτοβουλίας είναι ο μόνος δρόμος για να προχωρήσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης» ” (Α. Παπανδρέου, ομιλία Πρωθυπουργού στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αττικής, 1982).

Ίσως λοιπόν, το να είσαι ταυτόχρονα Δήμαρχος του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας, αλλά και πρόεδρος του μεγαλύτερου προοδευτικού πολιτικού κινήματος της μεταπολίτευσης, να αποτελεί.. πλεονέκτημα.

Με τις ιδιαιτερότητες του Δήμου Αθηναίων, την οργανωτική δομή του κ.α. Θα μπορεί να ασκεί πίεση στην κυβέρνηση της ΝΔ ακριβώς στον τομέα..που διακρίνεται το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Να απαιτεί έμπρακτα μεγαλύτερες δυνατότητες στις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις (Κοινωνίες) και ακολούθως να διαμορφώνει σταδιακά ένα πλαίσιο πολιτικής που θα ωθεί στην αναγκαία όσο τίποτα αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων. Στην οριζόντια μορφή διοίκησης, στην αποκατάσταση των αδικιών, στην κατάργηση των ανισοτήτων και στην ενδυνάμωση του τοπικού χαρακτήρα στις λήψεις αποφάσεων.

Είναι μια οπτική, που αν επικοινωνηθεί σωστά, αυτομάτως αυτό το...μεγάλο μειονέκτημα γίνεται μέγιστο πλεονέκτημα..

Εν τέλη, το συμπέρασμα είναι πως το ΠΑΣΟΚ, έχει 2 επιλογές αλλά ουσιαστικά μόνο μια:

Ναι μεν τη σταθερότητα αλλά πρωτίστως με δομικές αλλαγές : Στην αντίληψη, στην προσέγγιση, στην οργάνωση..

Αλλιώς θα έχει χαθεί η μεγαλύτερη -ίσως- ευκαιρία στα μετα-μνημονιακά χρόνια, για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ...