Ξημέρωσε Κυριακή.
Βρισκόμαστε νότια των Πρεσπών, πάνω από την μεθοριακή Κρυσταλλοπηγή. Η διαδρομή βέβαιη οι πληροφορίες σταθερές, έχουμε έρθει και άλλη φορά σε τούτο εδώ το βουνό. Ανταμοιβή μας η θέα η ακριβή από τα γύρω ακριτικά βουνά.
Ακολουθούμε τον δρόμο που οδηγεί στην Σιάτιστα – Νεάπολη – Καστοριά - Γάβρος – Βατοχώρι - Κρυσταλλοπηγή. Πριν στρίψουμε στο δρόμο που οδηγεί στην μεθόριο για την Αλβανία, η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη η οπτική εντύπωση συγκλονιστική. Δεν ήταν μόνο ένα σπίτι με πλιθιές. Ήταν ολόκληρο το χωριό, με χρώμα σκούρο καφετί κτισμένο, κοκκινωπό.
Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο χωριό με παρόμοια χαρακτηριστικά, είναι ο Γάβρος Καστοριάς. Φθάσαμε στο Βατοχώρι, το χωριό μας καλωσόρισε με συννεφιά και ψιλόβροχο, η μέρα μόλις άρχισε…….!
Ορεινός οικισμός του νομού Φλώρινας, κτισμένος στις βόρειες πλαγιές της κορυφής Μπούτσι, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Μπρέζνιτσα.
Ανήκει στην κοινότητα Κρυσταλλοπηγής. Οι κάτοικοι του ελάχιστοι τον χειμώνα λίγοι περισσότεροι το Καλοκαίρι. Κτηνοτρόφοι και συνταξιούχοι.
Βρισκόμαστε κάτω από την μεγαλοπρέπεια του βουνού που συνδέεται, βόρεια με τον Βαρνούντα και ο ποταμός λαδοπόταμος τον χωρίζει ανατολικά από το Βέρνο.
Ο ποταμός πηγάζει από το Πισοδέρι Φλώρινας, είναι παραπόταμος του Αλιάκμονα. Στις πλαγιές του βουνού βρίσκονται διάσπαρτα χωριά και μικρότεροι οικισμοί. Χαμηλό βουνό σε υψόμετρο, με πολλές κορφές όμως, όπως Ορλοβο 1715 μ., Καρακόλι , 1689 μ., Μαύρη Ράχη 1394 μ., κ.α.
Αφήνουμε τα αυτοκίνητα και ορειβατούμε τώρα σε δασικό δρόμο, η πρώτη επαφή με αυτό τον παράξενο τόπο, που ακίνητος και άχρονος ταξιδεύει στους αιώνες.
Εδώ ο τσάρος Σαμουήλ συναντά τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄, τον Παύλο Μελά. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρώτη αντίσταση από την εισβολή των φασιστών στην Ελλάδα στον πόλεμο του 1940. Κρύβονται στις πλαγιές οι αντάρτες και οι μπόμπες σκάβουν βαθιά την γη, στον εμφύλιο του ΄46 – ΄49.
Φεύγουν κοπάδια οι ντόπιοι περνώντας στην άλλη πλευρά. Μωραϊτες και Θεσσαλοί κατοικούν τώρα στα σπίτια τους και οι ψαράδες έγιναν αγρότες, το φασόλι έκανε σπάνιο το γριβάδι.
Το καλάμι που στοιβάζεται στα χωράφια μετρά τις εποχές…… Στον Άγιο Αχίλλειο τα σπίτια είναι λιγοστά και οι πελεκάνοι δεν έπαψαν να φωλιάζουν στους καλαμιώνες που θέριεψαν και απειλούν να καταπιούν τη λίμνη. Πλούσια η χλωρίδα και η πανίδα. Αρκούδες, αλεπούδες και λύκοι. Ελάφια και λύγκες εξαφανίστηκαν τον 20Ο αιώνα. Πυκνά δάση οξιάς , βελανιδιάς, γαύροι, φουντουκιές και ψευτοπλάτανοι μας υποδέχονται.
Ανεβαίνοντας ψηλότερα τον δασικό δρόμο η συννεφιά μας ακολουθεί. Με τον σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα η πορεία εδώ και ώρα στο καταπράσινο βουνό , άρχισε. 5 ορειβάτες όλοι και όλοι.
Μετά από μιας ώρας διαδρομή σε δασικό δρόμο πήραμε πορεία αριστερά στην δασωμένη πλαγιά. Μονοπάτι ανηφορικό αλλά προς το παρών ήπιο, ανεβαίνοντας ψηλότερα αρχίζουν τα δύσκολα.
Ανάβαση και πάλι ανάβαση! Γύρω μας πλήθος οι κορφές με μια ησυχία να πλανάται τριγύρω πρωτόγνωρη.
Επιστροφή ……..
Τώρα μπροστά μας απλώνεται πανέμορφο οροπέδιο, πολύχρωμο χαλί από τα αγριολούλουδα, χαιρετίζουν του Καλοκαιριού τον ήλιο. Μπρος τα μάτια μας η μικρή Πρέσπα. Η Πρέσπα μια περιοχή πλούσια σε φυσικά αγαθά, λίμνες, ποτάμια, δάση, χλωρίδα και πανίδα
Επιλέχθηκε και κατοικήθηκε από τον άνθρωπο από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και τις μέρες μας . Ο Εθνικός δρυμός Πρεσπών δημιουργήθηκε το 1974. Προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ ως μοναδικός υγροβιότοπος.
Κάποιες πλάβες με σηκωμένη την πλώρη σκίζουν τα γαλήνια νερά και μετά πάλι σιωπή.
Αφήσαμε πίσω μας τον ορεινό όγκο του βουνού που μας φιλοξένησε σήμερα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Σήμερα ζήσαμε εικόνες φανταστικές.
Όταν η φύση είναι ζωντανή και όταν έχει ομίχλη και όταν χιονίζει και όταν βρέχει πάντα εμείς θα είμαστε προετοιμασμένοι.
ΚΑΛΟ – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !
Για τους Ορειβάτες Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος
