Ο μήνας Ιούνιος είναι η καλύτερη εποχή για ορεινή πεζοπορία.

Οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, η φύση μαγευτική με τις πράσινες αποχρώσεις των φύλλων………

Η ορειβασία και η πεζοπορία στο βουνό είναι ένα ταξίδι που ενθαρρύνει το μυαλό να περιπλανηθεί, να συλλογιστεί, να επαναφορτιστεί.

Αφήσαμε πίσω μας την πόλη της Βέροιας και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο που θα μας οδηγήσει στην Καστανιά. Ο ανηφορικός δρόμος  μας οδηγεί στο χωριό.

Το χωριό μας υποδέχεται με πυκνό καταπράσινο δάσος , πανέμορφο.

Περάσαμε το χωριό Καστανιά τυλιγμένο σε πυκνό δάσος οξιάς και καστανιάς,  φθάσαμε στην Παναγία Σουμελά, την προσπεράσαμε.

Η μονή Παναγία Σουμελά είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο για 17 αιώνες του ποντιακού Ελληνισμού.

Το 386 μ.Χ. οι Αθηναίοι μοναχοί Βαρνάβας  και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου. Εκεί σε υψόμετρο 1063 μέτρων, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, την οποία κατά την παράδοση εικονογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

Η μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές  των αλλόπιστων και των κλεφτών εξαιτίας της φήμης και του πλούτου που απέκτησε.

Πολλά περιστατικά συνδέονται με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για την σωτηρία του μοναστηριού.

Το 1922 οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι. Οι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το 1923, έκρυψαν την εικόνα της Μεγαλόχαρης, τον σταυρό του αυτοκράτορα  Μανουήλ Γ΄  του Κομνηνού και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου.

Στα πλαίσια της προώθησης της ελληνοτουρκικής φιλίας με ενέργειες του πρωθυπουργού Ελευθέριο Βενιζέλο, το 1930 όταν επισκέφτηκε την Αθήνα  ο Τούρκος πρωθυπουργός  Ισμέτ  Ινονού δέχτηκε να πάει μια αντιπροσωπεία στον Πόντο και να παραλάβει τα σύμβολα της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Η εικόνα φιλοξενήθηκε για 21 χρόνια στο Βυζαντινό μουσείο της Αθήνας.

Το 1951 ο Κρωμναίος οραματιστής και κτήτωρ Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με την θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου στην Καστανιά της Βέροιας.

Τον Ιούνιο του 2010 το Τουρκικό κράτος έδωσε άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο  για να τελεστεί στην ιστορική μονή η λειτουργία για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου, με την Τουρκία να προσδοκά  την έξωθεν καλή μαρτυρία για τον σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών όσο και τα οικονομικά οφέλη από την αύξηση των τουριστών στην περιοχή.

Ήταν η πρώτη φορά μετά από 87 έτη που το μοναστήρι λειτούργησε ξανά ως εκκλησία καθότι είχε μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε μουσείο. Μια υποψία βροχής μας υποδέχεται.

Με  το σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα πήραμε τον δασικό δρόμο.

Σήμερα οι συντροφιά μας αποτελείται από  6  φίλους ορειβάτες.

Ανηφορίζουμε σε δασικό δρόμο,  μπήκαμε στο δάσος με τις πελώριες οξιές.  Ντυμένες στο πράσινο φόρεμα της χαράς, μας καλωσορίζουν  κουνώντας ελαφρά το φύλλωμα τους.

Τριγύρω  η φύση  μέσα στην μοναξιά της, με τη μελαγχολία των δένδρων, τον βουβό αέρα, τα τρομαγμένα πουλιά.

Τοπίο τριγύρω ειδυλλιακό για εμάς, όμως η ζωή για τα ζώα του δάσους είναι πολύ σκληρή.

Παντού  φωτεινά χρώματα, στα φυλλώματα των δένδρων, στον ουρανό , στον άνεμο και στις καρδιές μας……

Πήραμε πορεία για το δάσος με τις οξιές, οδηγεί ο Γιάννης  στο μονοπάτι και ακολουθούμε εμείς οι υπόλοιποι.

Τα βήματα βουλιάζουν μέσα στα πεσμένα φύλλα, συνεχίζουμε ανεβαίνοντας, μια σειρά από πατημασιές μαρτυρούσαν την μακριά μας πορεία.

Ορειβατούμε ανεβαίνοντας τις βουνοπλαγιές.  Μετά από μια ανοδική πορεία   φθάσαμε σε ξέφωτο.

Τώρα τοπίο τριγύρω ειδυλλιακό,  με έναν ήλιο που ξεπροβάλλει και μας ζεσταίνει τη διάθεση.

 Κάτω χαμηλά η Παναγία Σουμελά και το χωριό Καστανιά

Απέναντι  η κορυφή  Αράπης, το χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου και τα Πιέρια όρη.

Ορειβάτες  εμείς αφήνουμε τα ίχνη μας ευδιάκριτα πάνω στο μονοπάτι,

Κανείς δεν έχει περάσει πριν από εμάς. Μόνο ελαφρά νυχτοπερπατήματα άγριας ζωής πάνω  και γύρω από  το  μονοπάτι.

Σε  μερικά σημεία ο άνεμος  μας ταλαιπωρεί..

Τώρα  απέραντη ησυχία, κάπου – κάπου ανάμεσα από τα δένδρα έσπαγε την σιωπή  κάποιο κελάηδημα πουλιού, που πετούσε από κλαδί σε κλαδί για να ζεστάνει τα  φτερά του, από την πρωινή δροσιά.

Μπήκαμε για τα καλά στον δασικό δρόμο, τώρα μας οδηγεί και ανοίγει δρόμο ο Γιώργος.         .

Τραβάμε τον ίδιο δρόμο. Την ίδια πορεία. Οι ανάσες κοφτές.

Μια παράξενη γοητεία γεμάτη μυστήριο μας τυλίγει, τώρα το τοπίο αγριεύει πέτρα παντού.

Εμείς απτόητοι συνεχίζουμε, έχουμε 2 ώρες  που ορειβατούμε.  

Πλησιάζουμε στην κορυφογραμμή με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες,   βρισκόμαστε στην κορυφή  που βρίσκεται απέναντι από την κορυφή Ιμπιλί, κάτω χαμηλά ο οικισμός  Αγία Παρασκευή.

Τώρα ορειβατούμε δίπλα από τεράστιες ανεμογεννήτριες σε ένα αιολικό πάρκο που ίσως δώσουν φθηνότερη και πιο οικολογική  ενέργεια στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά μας.

Απέναντι  μας όπως  ορειβατούμε οι άλλες βουνοκορφές της περιοχής. Ξηροβούνι, Μαγούλα, Στουρνάρι, Αγκάθι, Τσεκούρια ,Φούρκα.

Από εδώ θέα απεριόριστη, πίσω  μας ( ανατολικά ) - όπως ορειβατούμε με πορεία την Αγία παρασκευή ξεπροβάλλει ο Όλυμπος, - περήφανος -  στεφανωμένος από χαμηλά σύννεφα.

Φθάσαμε στον  οικισμό της Αγίας Παρασκευής.

Ο οικισμός μας υποδέχθηκε ήσυχος - μόνο -  με καθόλου από   κοπάδια  αιγοπρόβατα,, μπήκαμε στην εκκλησία ανάψαμε ένα κερί.

Επιστροφή…………

Ανεβαίνουμε την βουνοπλαγιά, ανάσες βαριές αλλά  με βήματα σταθερά κερδίζουμε ύψος.

Είμαστε τώρα σε δασικό δρόμο με τις θεόρατες οξιές να μας κρατούν συντροφιά.

Δεν χορταίνουμε να θαυμάζουμε τα τόσα σχήματα των πράσινων δένδρων και τα σώματα των θάμνων που προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο σε ένα διαρκές κυνηγητό προς το φως του ήλιου.

Σήμερα, αφήσαμε το μυαλό μας να λειτουργήσει, να ταξιδέψει μακριά από το παράθυρο του σπιτιού και του γραφείου, μια διαδρομή μέσα στη φύση σου δίνει ξεκούραση και νέα ενέργεια για παραπέρα.

Η επαφή με τη φύση μειώνει το στρες της καθημερινότητας, μας κάνει να εκτιμάμε τη ζωή περισσότερο και να παίρνουμε – ίσως – ορθότερες αποφάσεις.

Αφήσαμε πίσω μας την καταπράσινη φύση το σφύριγμα του ανέμου το θρόισμα των δένδρων και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Με το που φθάσαμε στα αυτοκίνητα η δυνατή νεροποντή που πέφτει γύρω μας δεν μας ανησυχεί καθόλου.!

Μια θαυμάσια πορεία 5 ωρών σε καθαρό τοπίο πήρε τέλος με επιτυχία.

Για τους Ορειβάτες Βέροιας

Τσιαμούρας Νικόλαος