Ενδιαφέρον πρωτάθλημα διεξάγεται για την Α΄ κατηγορία της ΕΠΣ Ημαθίας. Θεωρώ ότι είναι δύο ταχυτήτων. Και αυτό «μαρτυρούν» τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Αν αλλάξει κάτι στην συνέχεια, αυτό δεν μπορώ να το προβλέψω. Ιδιαίτερα αυτό αφορά για τις ομάδες που ανήκουν στο γκρουπ που δεν θεωρούνται, και δεν είναι κατά τη γνώμη μου, σ΄ αυτές που μπορούν να έχουν φιλοδοξίες πρωταθλητισμού.
Για παράδειγμα στα ποδοσφαιρικά στέκια λέγεται πως η Πατρίδα είναι με το ενάμιση πόδι στην Β΄ κατηγορία. Κι όμως το προσπαθεί. Πήρε το «χινάρι» στον Σταυρό και λέει ότι «υπάρχω». Το ίδιο ισχύει και για τον Άγιο Γεώργιο. Μπορεί να είναι ισόβαθμος στην τελευταία θέση, αλλά έδωσε και έναν αγώνα λιγότερο (όπως και η Πατρίδα).
Θα μου πείτε πως ακόμα βρισκόμαστε στην 5η αγωνιστική και βιάζομε να βγάλω συμπεράσματα. Εντάξει, είναι νωρίς ακόμα, αλλά να λάβουμε υπόψιν πως κάθε αγωνιστική υπάρχουν αποτελέσματα τα οποία αλλιώς τα περιμένεις, κι αλλιώς βγαίνουν.
Όσον αφορά την κορυφή όπου υπάρχουν τρεις ομάδες που θεωρούνται ότι ανήκουν στο γκρουπ των ισχυρών, και είναι κατά τη γνώμη μου, νομίζω ότι ο Φίλιππος Μελίκης θα είναι ο ρυθμιστής του πρωταθλήματος. Είναι η ομάδα που μπορεί να κάνει «ζημιά» στους άλλους δύο διεκδικητές.
Το Σάββατο απέναντι στην καλύτερη Βέροια, δεν τα κατάφερε. Ωστόσο έδειξε στοιχεία ότι πρόκειται για μια ομάδα με καλά χαρακτηριστικά και αν δεν είναι προσεκτικοί οι άλλοι δύο διεκδικητές, τότε θα περάσουν άσχημο απόγευμα.
Βέβαια η Βέροια ξεπέρασε το πρώτο εμπόδιο με τον Φίλιππο Μελίκης και μάλιστα με σχετική άνεση αφού ήταν πολύ καλή για ένα ημίχρονο, τουλάχιστον, στο οποίο πέτυχε και τα τρία γκολ της νίκης. Φυσικά ούτε στο δεύτερο κινδύνεψε, καθώς με την εμπειρία που διαθέτει έκανε την πρέπουσα διαχείριση, εκμεταλλευόμενη και την απογοήτευση που κυριάρχησε στην ψυχολογία των παικτών της Μελίκης, όταν αυτοί βρέθηκαν μέσα σε 15 λεπτά να βρίσκονται πίσω στο σκορ με 3-0.
Ένα άλλο ενθαρρυντικό στοιχείο είναι η προσέλευση του κόσμου. Στο γήπεδο της Μελίκης ήταν περίπου 350 φίλαθλοι. Σ΄ αυτό συνετέλεσε βέβαια το γεγονός ότι ήταν ένα ντέρμπι κορυφής, αλλά και το σπουδαίο «όνομα» της «βασίλισσας» του βορρά.
Πιο σημαντικό και από αυτό, η κοσμιοτάτη συμπεριφορά τόσο από τους φιλάθλους, όσο και μεταξύ των ποδοσφαιριστών μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Δεν σημειώθηκε η παραμικρή εκτροπή. Ακόμη και αν υπήρξαν δύο, τρεις επικίνδυνες παρεμβάσεις μέσα στην ροή του παιχνιδιού, από την αντιμετώπιση της φάσης καταλάβαινε εύκολα κάποιος φίλαθλος ότι δεν υπήρχε πρόθεση αντιαθλητικού παιχνιδιού.
Θα σας αναφέρω και κάτι που έγινε στο ντέρμπι της Μελίκης, κάτι που σπάνια το συναντάμε στα ελληνικά και όχι μόνο, γήπεδα. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, όπως συνηθίζεται, οι αναπληρωματικοί παίκτες της κάθε ομάδας, είτε κάνουν ασκήσεις-παιχνίδια με την μπάλα, είτε κάνουν μεταβιβάσεις (σουτ) ο ένας με τον άλλον. Πάντοτε μεταξύ των παικτών της ίδιας ομάδας.
Στον αγώνα της Μελίκης έγινε κάτι διαφορετικό. Ο Αντώνης Λέκα της Βέροιας και ο Θωμάς Μουστάκας του Φιλίππου, αντάλλασαν μεταξύ τους μακρινές πάσες καθ΄ όλη την διάρκεια του ημιχρόνου.
Θα μου πείτε ότι οι δύο νεαροί είναι φιλαράκια και τα προηγούμενα χρόνια ήταν συμπαίκτες στον Μέγα Αλέξανδρο Αγίας Μαρίνας. Έτσι είναι, αλλά… Κι άλλοι ποδοσφαιριστές, σε όλα τα επίπεδα πρωταθλημάτων, υπήρξαν συμπαίκτες και μετέπειτα αντίπαλοι, αλλά τέτοια συμπεριφορά δεν έδειξαν.
Μπράβο λοιπόν και στον Λέκα και στον Μουστάκα, γι αυτήν την εικόνα που παρουσίασαν. Μαζί με αυτούς και στους προπονητές τους Σταύρο Κωστογλίδη και Γιώργο Ντάμτσιο που τους «επέτρεψαν» να κάνουν «ασκήσεις» με την μπάλα, αν και αντίπαλοι.
Καλά είναι κάποιοι να προσέχουν τα λόγια τους. Το να λένε διάφορα υπονοούμενα λόγια πριν από κάποια σημαντική αναμέτρηση, δυναμιτίζουν το κλίμα και ιδιαίτερα κάνουν κακό στην ίδια τους την ομάδα λαι το τοπικό μας ποδόσφαιρο.
Φαντάζομαι κατάλαβαν το λάθος τους, για όσα ανυπόστατα είπαν, όταν είδαν ποδοσφαιριστές των δύο αντιπάλων ομάδων να δείχνουν την φιλία τους και μέσα στον αγωνιστικό χώρο να αγωνίζονται με το «ευ» και να κερδίζει ο καλύτερος.
Αυτός που κάνει τις γραμμές στο γήπεδο της Μελίκης, την άλλη φορά να είναι πιο προσεκτικός. Και το λέω αυτό γιατί η βούλα του πέναλτι στην ανατολική εστία, ήταν δεκατρία βήματα και όχι έντεκα. Όχι ότι θα γινόταν κάτι σημαντικό για την έκβαση ενός, τυχόν, πέναλτι (θα ζητούνταν να μετρηθεί η απόσταση από τον διαιτητή, ανεξάρτητα από την άσπρη βούλα). Όμως φανταστείτε στην ένταση ενός πέναλτι σε ντέρμπι, το σκηνικό να αμφισβητούν οι ομάδες την σωστή ή μη απόσταση της άσπρης βούλας από την γραμμή της εστίας;
Θα αναπτύσσονταν μια τεράστια παραφιλολογία για το τίποτα. Και για ντέρμπι κορυφής δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή παραφιλολοφία!!!
Το "Κοκτέιλ" δημοσιεύτηκε στη εφημερίδα "Κερκίδα" της Δευτέρας
