Όπως λέει και ένα άσμα του Γιώργου Νταλάρα «Όσο υπάρχει η ζωή θα υπάρχουν πόνοι, παραπονιάρα καρδιά δεν είσαι μόνη, κι αν ο δικός σου ο δρόμος δε φωτίζεται, όλα φεύγουν κι η ζωή συνεχίζεται…».
Έτσι είναι. Άλλοι πετυχαίνουν τους στόχους τους και άλλοι όχι!!! Όμως πρέπει να συνεχίσουν να στέκονται όρθιοι και η …ζωή συνεχίζεται!!!
Επιμένω ότι η Βέροια έκανε πολύ καλές προσθήκες στις μεταγραφές του Ιανουαρίου, αλλά εκτιμώ ότι άργησε μία δύο βδομάδες. Θα είχε πιο γρήγορη προσαρμογή των νέων και των παλαιών παικτών και κάποια αρνητικά αποτελέσματα θα είχαν «μεταφραστεί» σε νίκες.
Άλλωστε αν σκεφτούμε πως αδικαιολόγητα χάθηκαν, τουλάχιστον, πέντε βαθμοί (τρεις από Πετεινό και δύο είτε από Παραλίμνιο ή Ευκαρπία), νομίζω ότι η Βέροια θα «μιλούσε» σήμερα από άλλη θέση.
Βέβαια στις εναπομείνασες αγωνιστικές θα πρέπει η διοίκηση να προστατεύσει την ομάδα από τα «σφυρίγματα». Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες αγωνιστικές αδικήθηκε από την διαιτησία και όσο πλησιάζουμε προς το τέλος του πρωταθλήματος, τόσο περισσότερο θα βγαίνουν «μαχαίρια».
Ένα άλλο «ζήτημα» που πρέπει να εξετάσει η διοίκηση, είναι οι διάφορες «συμμαχίες» που γίνονται. Δεν είναι κάτι καινούργιο που λέω, αλλά πρέπει να το επισημάνω-επαναλαμβάνω. Υπάρχουν οι «φιλίες», αλλά υπάρχουν και οι «λυκοφιλίες».
Γι αυτό το νου μας!!!
Από τον Μισέλ Πλατινί εγκαινιάστηκε στις 25 Νοεμβρίου 2005 το γήπεδο της ΕΠΣ Ημαθίας στα Παλατίτσια, (φωτό από την επίσκεψή του) το οποίο κατασκευάστηκε με χρηματοδότηση από την FIFA μέσω του προγράμματος «Goal». Ο θρύλος του γαλλικού ποδοσφαίρου, βρέθηκε το γήπεδο της ΕΠΣ Ημαθίας αλλά και στη Βέροια με την ιδιότητα του μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της FIFA.
Μετά τα εγκαίνια ο Μισέλ Πλατινί μεταξύ άλλων δήλωσε πως «είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στη χώρα των πρωταθλητών Ευρώπης» και έπλεξε το εγκώμιο του τότε Προέδρου της ΕΠΟ Βασίλη Γκαγκάτση για την προσπάθεια που έκανε για την κατασκευή γηπέδων για τις ΕΠΣ της χώρας μας.
Μετά από 24 χρόνια από τότε, ο Γάλλος σούπερ σταρ δεν θα έχει την ίδια άποψη για το έργο αυτό. Τα γήπεδα της ΕΠΣ Ημαθίας στα Παλατίτσια βρίσκονται σε επίπεδο εγκατάλειψης σε σημείο να χρήζουν αξιοποίησης ούτε από τις μικτές ομάδες, ούτε από την τοπική ομάδα που τα τελευταία χρόνια είναι αδρανοποιημένη.
Τι μας έμεινε; Εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις και …φωτογραφίες με μια σημαντική προσωπικότητα του ποδοσφαίρου!!!
Το έχω ξαναγράψει και παλαιότερα, το επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν κατανοώ το νόημα των αγώνων Playoff στα τοπικά πρωταθλήματα. Δηλαδή η Αλεξάνδρεια που είναι μέχρι τώρα εννιά βαθμούς μπροστά από τη Νάουσα, υπάρχει πιθανότητα (αγωνιστικά) να χάσει το πρωτάθλημα;
Και θα θυμίσω κάτι που είχε εφαρμόσει ο πάλαι ποτέ Πρόεδρος της ΕΠΣ Ημαθίας Γιώργος Καραμελίδης. Είχε τον θεσμό των PlayOff, αλλά όταν ο πρωτοπόρος είχε μια διαφορά πέντε ή έξι βαθμών από τον δεύτερο, δεν γινόταν αγώνες και ανακηρύσσονταν απευθείας ο πρωταθλητής.
Επίσης στην Β΄ κατηγορία το ίδιο και περισσότερο συμβαίνει. Ο Διαβατός και η Καψόχωρα στην κανονική διάρκεια συγκέντρωσαν μεγάλο σύνολο βαθμών. Έτσι στα PlayOffπου ξεκίνησαν χθες Κυριακή, με τους άλλους τρεις πρωτοπόρους του 2ου ομίλου, έχουν πριν το πρώτο σφύριγμα 11 βαθμούς διαφορά. Προς τι λοιπόν, τα PlayOff; Μήπως από τους αγώνες κατάταξης θα βγουν ομάδες στο Europaleagueή στο conferenceLeague;
Αντιλαμβάνομαι ότι ο σκοπός των αγώνων PlayOff είναι η παράταση της αγωνιστικής δράσης των ομάδων και κατά συνέπεια των ποδοσφαιριστών. Ας γινόταν ένας όμιλος στη Β΄ κατηγορία και η διάρκεια του πρωταθλήματος θα ήταν μεγαλύτερη.
Ξέρω ότι θα πουν πως αυξάνονταν τα έξοδα μετακίνησης των ομάδων με τις μεγαλύτερες αποστάσεις. Θεωρώ ότι αυτό είναι μια δικαιολογία και τίποτα περισσότερο. Κατ αρχήν οι έξι ομάδες που παίζουν στα PlayOffθα αντιμετωπίσουν αντιπάλους από πού στην κανονική διάρκεια ανήκαν σε διαφορετικό όμιλο. Άρα τα …χιλιόμετρα θα τα κάνουν. Από κει και πέρα νομίζω ότι τα επιπλέον έξοδα δεν είναι απαγορευτικά για ένα ενδιαφέρον πρωτάθλημα με έναν όμιλο και περισσότερες ομάδες.
Εκτός και αν γίνει το «θαύμα» και από την επόμενη χρονιά πολλαπλασιαστούν οι συμμετοχές, αν και βλέπω να συμβαίνει το αντίθετο.
Το «Κοκτέιλ» δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Κερκίδα» της Δευτέρας
