Της Ευμορφίας Μήτσιου

Ψυχολόγος

του Συλλόγου Κοινωνικής Παρέμβασης

«Έρασμος»

«Οι άνθρωποι πουλιούνται γιατί ακριβώς κάποιοι τους αγοράζουν», διατυπώνει σύντομα και πολύ περιεκτικά ο δάσκαλος και συγγραφέας του Αστυνομικού Μυθιστορήματος «Το Σπάσιμο», Τάσος Παπαναστασίου.

Κατά δήλωση του ιδίου, σε συνέντευξή του, «40 εκατομμύρια άνθρωποι είναι μπλεγμένοι στα γρανάζια της εμπορίας ανθρώπων, μιας αναπτυσσόμενης βιομηχανίας με 120 δισεκατομμύρια τζίρο ετησίως. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 90.000 άνθρωποι ζουν σε καθεστώς δουλείας και το 50% των καταγεγραμμένων περιστατικών, γιατί αντιλαμβάνεστε ότι δεν καταγράφονται όλα, αφορά σεξουαλική εκμετάλλευση».

Το trafficking ως κοινωνική μάστιγα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μελετηθεί ανεξάρτητα, αυτόνομα και έξω από την έμφυλη βία και τις μορφές της. Αντίθετα πρέπει να θεωρηθεί ως γέννημα – θρέμμα των ενστίκτων της βίας που εξαρχής γεννά τα πιο ενδόμυχα ή εξόφθαλμα κίνητρα ενός δυνάμει κακοποιητή, όταν αυτός εκφράζει με λόγια και έργα αυτό που πηγάζει μέσα από τον αθεράπευτο εγωισμό και την απληστία του, στο άμεσο ή έμμεσο περιβάλλον.

Η κακοποιητική συνθήκη που διαμορφώνει ένα πρώτο νοσηρό περιβάλλον επώασης για την εκδήλωση της βίας, εμπλέκει συνήθως πολυπαραγοντικές παραμέτρους κοινωνικό-οικονομικών χαρακτηριστικών τωνπροφίλ του θύτη, του θύματος ή των θυμάτων τουαλλά και του κοινωνικού ιστού, εντός του οποίου εκτυλίσσονται όλα αυτά.

Καταλυτικό ρόλο σε αυτή τη συνάφεια παίζουν πάντα και τα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά στον παγκόσμιο χάρτη του υποκόσμου, με τα δαιδαλώδη κυκλώματα που λειτουργούν ως δίκτυο διακίνησης, εν είδει ιστού της αράχνης. Απροστάτευτα τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων έχουν προϋπάρξει, από μικρές συνήθως ηλικίες, τα ίδια, θύματα στα πιο οικεία περιβάλλοντα τους, όπως του οικογενειακού ή του εργασιακού και ειδικά σε κοινωνίες όπου κυριαρχεί οικονομική εξαθλίωση, εργασιακή εκμετάλλευση ανηλίκων, πολεμικές συγκυρίες, προσφυγικές ροές κοκ. Εκεί έχασαν την πρώτη άμυνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όταν υπήρξαν τα πρώτα θύματα βίας, βιασμών και εκμετάλλευσης  ενός κακοποιητικού πατέρα, αδελφού, συζύγου, συντρόφου, εργοδότη, ή οποιουδήποτε άλλου και ειδικά σε χώρες του μεταναστευτικού τόξου, όπως αυτό προσδιορίζεται σήμερα.

Φαινόμενα των οποίων οι συνέπειες άγγιξαν κατά πολύ και τις μικρές μας επαρχίες, όπως και της Ημαθίας. Η υπηρεσία της συνοριοφυλακής στην περιοχή μας, έχει σαφέστατη εικόνα με στατιστικά δεδομένα που έχουν καταγραφεί με στοιχεία και αριθμούς και για αυτά θα μας μιλήσει αναλυτικότερα ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνοριακών Φυλάκων, Παναγιώτης Χαρέλας. Ωστόσο και εμείς ως Σύλλογος Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος»,που ασχολούμαστε εξ αντικειμένου με την πρόληψη και την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, έχουμε εικόνα του προβλήματος, καθώς έχουμε συνεργαστεί με την υπηρεσία της συνοριοφυλακής για τρέχοντα περιστατικά.

«Θέλησα να γράψω για την εμπορία ανθρώπων από την πλευρά των θυμάτων. Ήθελα να καταλάβω (και προσπαθώ ακόμη) πώς νιώθουν, τι συμβαίνει και πώς φτάνουν στο σημείο τα θύματα να χαθούν στα κυκλώματα αυτά, να παραδοθούν χωρίς να καταφέρνουν να αντιδράσουν», ομολογεί ο κ. Παπαναστασίου στην ίδια συνέντευξή του.

Κοινή διαπίστωση όλων, όσοι έχουμε εμπλακεί κατά καιρούς στη διαχείριση σχετικών περιστατικών είναι ότι  «μητέρα», «αδελφή» και «κόρη» του trafficking είναι η βία, η οποία γεννά το φαινόμενο, το συντηρεί και το αναπαράγει!

Ως «ΕΡΑΣΜΟΣ» λοιπόν και επί τούτου, στον καθημερινό μας αγώνα για την «αναχαίτιση», αφενός, της έμφυλης βίας, διατηρούμε Ξενώνα Βραχείας Διαμονής που λειτουργεί ως ένα ασφαλές καταφύγιο θυμάτων βίας και στον αγώνα για την πρόληψη αφετέρου, υλοποιούμε Θεματικές Εκδηλώσεις, σαν την αποψινή αλλά και Δράσεις Κοινωνικής Ευαισθητοποίησης, με Βιωματικά Εργαστήρια Ομάδων Προσωπικής Ανάπτυξης και Ενημερωτικές Δράσεις των μαθητών στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Πολλές κακοποιημένες γυναίκες λοιπόν, μόνες ή με τα ανήλικα παιδιά τους, που έχουν διαμείνει στον Ξενώνα Βραχείας Διαμονής της δομής μας, εκδηλώνουν είτε με την καθημερινή συμπεριφορά τους είτε με όσα εξωτερικεύουν στις κατ’ ιδίαν συνεδρίες που υλοποιούνται στο θεραπευτικό πλαίσιο, το αποδυναμωμένο αξιακό τους σύστημα με πολύ έντονα τα συναισθήματαφόβου και ντροπής, την έλλειψη οικονομικών πόρων, την ύπαρξη βίας στη γονεική τους οικογένειανομίζοντας ότι αυτό που ζουν είναι φυσιολογικό ακόμη και την αποδοχή των παραδοσιακών/προκαθορισμένων ρόλων των φύλων η οποία οδηγεί στην δημιουργία και διατήρηση μη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων χωρίς να διευκολύνεται η ανάπτυξη και διατήρηση ισότιμων μοντέλων αλληλεπίδρασης.

Γυναίκες αλλοδαπές, συνήθως, δορυφορούνται και από τρίτα άτομα που διαδραματίζουν κακοποιητικούς ρόλους και κάποιες φορές γίνονται οι ίδιοι αρχικοί προαγωγοί για το εφιαλτικό ταξίδι σωματεμπορίας των θυμάτων τους. Ψυχές σπασμένες, ραγισμένες, διαλυμένες σε χίλια κομμάτια. Πρόκειται για σπασμένους ανθρώπους που ο καθένας για τους δικούς του λόγους επιλέγει να «τσακίσει και να σπάσει» κάποιους άλλους.

Η αναγκαιότητα της συνεργασίας ομόλογων ή συναφούς αντικειμένου, φορέων και υπηρεσιών με αυτό τον κοινό σκοπό είναι αυταπόδεικτη και γι’ αυτό διοργανώνουμε απόψε, σε συνεργασία με την Αναστασία Χριστοδούλου και τοΒιβλιοπωλείο «Ηλιοτρόπιο», την αποψινή εκδήλωση με τους συγκεκριμένους προσκεκλημένους, κάτι στο οποίο συμφώνησε μαζί μας εξαρχής και η ίδια, θέλοντας να κάνουμε μια υπέρβαση, χωρίς να περιοριστούμε αποκλειστικά σε μια βιβλιοπαρουσίαση.

Η δύναμη της Τέχνης του Λόγου, που λέγεται και είναι η Λογοτεχνία, με ένα τόσο δυνατό και θεματικά στοχευμένο έργο, όπως το Αστυνομικό Μυθιστόρημα του Τάσου Παπαναστασίου, μπορεί και πρέπει να καταστεί «όπλο» άμυνας αλλά και επίθεσης όσων θα πάρουν το βιβλίο στα χέρια τους απέναντι στα φαινόμενα της βίας και της εμπορίας ανθρώπων. Μέσα από «Το Σπάσιμο» είδαμε τα κομμάτια γυναικών που υπέστησαν τη φρίκη και τον τρόμο της βίας και της εκμετάλλευσης. Κομμάτια ενός σπασμένου καθρέφτη, που καθρεφτίζει την ίδια την κοινωνία μας, αλλά και που κάθε αιχμηρό κομμάτι του στρέφεται απειλητικά στο σήμερα και το αύριο όλων μας.

Και «Το σπάσιμο»…..μια διαδικασία διαφορετική για τον καθένα, ανάλογα με ό,τι αγαπά, ό,τι φοβάται και ό,τι έχασε…!!!

Είπαμε… αλλιώτικοι οι άνθρωποι.